Bazen bir kentin fısıldayışlarını
O kentin gözlerinden
Bir mekanın, ruhunu
Nefes alışlarını, verişlerini dinler
Kulak verir gibi
Sesiyle hayat verircesine
Masal anlatılır gibi
Dinleyebilmek
Miydi
Hayal edebilmek

Ve artık o masaldan bir parça
Oluverip
Gelip geçenler,
İz bırakanların kervanına
Karışırken

Hiç boşa değildi elbette
Hissedilen
Mana ile hissettirilen
Bir sanat rehberi gibi
Yaşanmışlıklara ve mevcuda
Anıları da katıp, yoğurup belki
Zamana ve ötelere salıvermek

Hele de, çok uzaklardan
Farklı zamanlarda
Ya da farklı nesillerden
Bambaşka dünyalardan
Belki de aynı filmin
O son sahnelerinde
Aynı bakışla

Ya da
Bir kitabı okurken
Aynı cümlelerin, kelimelerin
Altıni çizerken
Gözlerde ve yüreklerde

Aynı duygu tonu ve yoğunluğu ile
Buluşa’bilmeyi
Kendince
Hissedebilmek miydi
Hayal etmek

O naif seslendirme
Ve edebi bir sanat anlayışı ile
Sesiyle dinlerken,
Doğup büyümedigim
Ve yaşamadığım
Bir kentin,
Kimi saklı, hikayelerini
Büyülü fener gibi
Perdeye, hafızaya yantırcasına
Hayal ettirebilen
“Muhayellat”


Es geçmek istemedim
Bir sanat sever olarak
Değerli Sanatçı Mario Levi yi
Rahmetle ve saygıyla anıyorum…