Arkadaşlarla oturmuş öğretmenevinde sohbet ediyorduk.Söz dolaşıp ’nasip’konusuna geldi.Arkadaşlar bildikleri kadarıyla konu üzerinde fikirlerini beyan ediyorlardı.
-Herkes kendi nasibini yer.
-Nasip,o gün için dağıtılan rızıktır.
-Nasip,herkesin kaderinde yazılı olan bir şeydir.
-Nasip,kişinin çabasına bağlıdır.
Gibi fikirler tartışılıyordu ki,arkadaşlardan birisi ısrarla:’Kaşığı verin bana, size nasibi göstereyim’diyordu.
Arkadaşın bu fikri üzerinde uzun uzun konuşmalar yapıldı.Kim ne dediyse bir türlü bu arkadaş ikna olmuyordu.
Ortalık bir ara sessizliğe büründü ve bu arkadaş,yerinden kalkarak:’Hava güzel biraz yürüyelim ’ dedi.
Biz de onunla birlikte caddede yürümeye başladık.Sohbet yolda da devam ediyordu.O hararetli fikri savunan arkadaş:’Gelin,size birer çiğ köfte alayım’ dedi.Cadde üzerindeki bu dükkan yeni açılmış ve oldukça da müşterisi vardı.Aslında çiğ köfteyi pek sevmemekle birlikte hemen aklıma bir fikir geldi ve teklifini kabul ettim.
Çiğ köfteleri paketleyip elimize aldık ve müsait bir yerde,yemeye başladık.Arkadaşıma dönerek:
’Bu çiğ köfteleri kim aldı?’ dedim.
’Ben’dedi.
’Peki,bu çiğ köftelerin parasını kim verdi?’dedim.
’Ben’ dedi.
O zaman aklımdaki soruyu sordum:’Bize,hadi gezelim diyen sensin,çiğ köfteleri ısmarlayan sensin,parasını veren de sensin’
’Eeee’...dedi.
’Kusura bakma ama kendi fikrini,kendin çürüttün’,dedim.
’Nasıl oluyor?!’ dedi.Hemen izah ettim.
’Bu,çiğ köfteleri sen aldın,biz yiyoruz’dedim.’İşte,nasip budur!...
Herkese hayırlı ve helal nasipler dileğiyle...
Abdurrahman KAHRAMAN