İnsan, olgunlaşmadan kendini tanıyamıyor. Kendini yeterince tanımadan ise hayatın anlamına dair bir fikre sahip olamıyor. Evvela nelerden mutlu olduğumuza karar vermeliyiz. Yeteneklerimiz neler, ne gibi değer yargılarımız var, hedefimiz nereye ulaşmak? Biz kimlerle daha iyi anlaşabiliyoruz?
Bu tarz sorular, insanların hayatlarının anlamına dair bir fikir sahibi olmamızı sağlar. Kendimizi bu sorular ışığında keşfederiz. Canımızı nelerin yaktığını daha da iyi analiz ederiz olgunlaştıkça.
Başkaları sizi sadece aynı yerden canları yandığı zaman anlıyor. Ya da asla anlayamıyorlar...
Sizinle ilgili önyargılar varsa, durum daha da zorlaşıyor anlaşılmak adına. Birileriyle doğru biçimde anlaşmak için, kelimeleri dikkatlice seçmek ve iletişim köprülerini iyi kurmak lazım. İnsanı doğru tanımak için de süre vermek gerekir.

Hz. Mevlâna der ki; “insanlar seni yanlış anladığında dert
etme, duydukları senin sesin, fakat aklından geçirdikleri kendi
düşünceleridir.”

Her insanın kendine özgü bir yaratılışı ve karakteri vardır. İnsanların duyguları, fikirleri, alışkanlıkları, hassasiyetleri,
ifade ediş biçimleri, o an ki ruhsal durumları bile anlaşmayı etkilemektedir. Derdini doğru düzgün anlatamayanlar anlaşılamazlar. Sonra da kırılıp üzülür, hatta anlaşılamadıkları için gözyaşı bile dökerler. Birde kendini en iyi şekilde anlatanlar vardır. Genelde acıyı onlar çekerler. Çünkü ne kadar doğru iletişim kurarlarsa kursunlar, onları anlayacak kadar hassas yüreklere denk gelmemişlerdir genelde.
Belki de asıl hikâye sessizliğin derinliğinde saklıdır. Eminim ki insan, kadir kıymet bilenin yanında değerlidir.
Size değer verenler zaten sizi doğru anlayacaktır. Sık sık yanlış anlaşılıyorsanız o insandan uzak durun.
Çünkü yeterince değerli değilsinizdir.
Bazen çok güzel anlatsan da anlaşılamıyorsun, güzel anlatsa da anlayamıyorsun. Bu da demek oluyor ki,
siz bu kişiyle anlaşamıyorsunuz maalesef! Yormamak ve yorulmamak için irtibatı değilse bile diyaloğu kesin derim.

“Âlemi kendin gibi sanma, hiçbir insana kötü olma, ama
herkese de iyi olma” demekten başka çare kalmıyor böyle durumlarda.

Anlamak sıkça, benimsemek veya onaylamak ile karıştırılmamalıdır. Bir şeyi anlamak, o şeyi her haliyle kabullenmek demek de değildir ayrıca. Biriyle çok iyi anlaşmak, onu her şekliyle onaylamak anlamına gelmez.
İnsanlar, bir şeyi anlamak için çaba göstermeli ve anladıkları şeyin doğruluğunu veya doğru olmayışını irdelemelidirler. Genellikle insanların anlaşılmamak diye yakındıkları şey onaylanmamaktır.
Yaşamım boyunca anlamaya çalışan taraf ben oldum nedense! Anlatmaya çalışıp, anlaşılamadıkça anlatamadıklarımı biriktirdim içimde. Uzun vadede yorulduğumu fark ettim. Böyle durumlarda galiba susmak en iyisi olsa gerek.
Benim de zaman zaman yaptığım bir eylemdir konuşmamak, sırf tartışma büyümesin diye. Çünkü karşı taraf ısrarla anlamak istemiyorsa ya kırarsınız yahut kırılırsınız gereksiz yere!

Anlamak, iki taraf arasında istişare edebilmek ve sonuç ne olursa olsun kırgınlık olmamasıdır.
Anlatmak zordur ancak iletişim kurmanın temelidir. İyi bir anlatıcı olmak için doğru hitabet gerekir.
Belki de herkese anladığı dilden konuşmalıyız. Cahile laf anlatmak deveye hendek atlatmaktan daha zordur.
Öyle anlar vardır ki, sen istediğin kadar doğru ve güzel anlat karşıdaki anlamak istemedikten
sonra anlamaz. Akılda senin ne anlattığın değil karşı tarafın ne anladığı kalır konuşmanın sonunda.

Anlaşılamamak! En kötüsü...
Hepimizin zaman zaman yaşadığı bir acı değil mi?
Üstelik doğruyu anlatırken yanlış anlaşıldıysak, ihanete uğramış gibi hissederiz kendimizi.

Anlatmak, anlaşılamamak, bilerek anlaşılmıyor olmak! Hepsi birbirinden ayrı mesele.
Bazen zorlamamak gerek belki de! Çünkü bu ilişkilere zarar vermekten başka bir şey değildir.
Hayat yolu dikenlidir, kimileri çok sabır ister. Kimileri net anlaşılmak, kimileri ise fazla özveri bekler.
Doğru işitenlere ve sizi doğru anlayanlara denk gelesiniz.

Yorgun Diriliş/Deneme
Esma Bolat