Gecenin, geç bir saati şimdi... Ayın gölgesi, yüzümü ıslak bir gölge gibi kaplamış duruyor... Vücudumda çözemediğim bir yorgunluk... Bir şeyler yazmak istiyorum sana anne...
Ah! anne! Dün gibi sanki, dün... Aklımda hasretin var, bir yanım eksik gibi... Kelimeler seçiyorum sana; en güzellerinden. Sırf seni anlatsın , özlem gidereyim diye... Gözlerim buğulanıyor... Geçen gün biri ölmüş, gazeteden okudum. Trafik kazası geçirmiş. Tuhaf bir ölüm işte...
Bir tek damla akmış alnında kan... Rahmetliyi bir kez bile görmemiştim. Senin için ve Allah rızası için oradaydım anne! Sandalyemde otururken uzaklara daldım yine... Aklıma sen geldin... Ne çok sevmişler onu da... Karınca kümesi gibi taziye yeri... Çocukları varmıştır belki şimdi... Onları düşündüm... Ah anne! İstemezdin sende bizi öksüz bırakmayı değil mi...? Duyar gibi oluyorum sesini şimdi... Hıçkırıklara boğuluyorsun... Ağlama anne! Bu dünyada, annesi ölen sadece ben değilim ki...
Ne çok var ben gibi, ne çok...babasız hatta... Sensiz ilk anneler gününü geçirdim. Çiçekçi vitrinlerindeki güllere, karanfillere bakakaldım. İçim yandı anne! Aklıma geliyor şimdi... Bizi
yıkadığında derimizi yüzecek gibi olurdun... Sabun köpüğünü gözlerimize, burnumuza sokardın... Sırf daha temiz olalım diye... İnanamıyorum gidişine hala anne... Aklıma her gelişinde beynim duruyor sanki... Unutkanlık başladı bu aralar bende....Sen gittiğinden beri sigarayı iki katına çıkardım. Affet beni anne... Biliyorum kızıyorsundur şimdi... Her öksürdüğümde, sızlıyordur ciğerin... Keşke bıraksam şu mereti, yapamıyorum ki anne! Gidişin aylar oldu. Seni çok özledim anne... Sende özledin mi anne...? Özlemez mi insan... ? özlemişsindir... Geçen gün bir çocuk seni rüyasında görmüş. “ melekler gibiydi sanki, bembeyaz..” diyordu senin için, öyle mi anne...? Ne çok hastalık çektin sen anne... Ne çok acılar hem... Acılar insanın günahlarını silermiş, öyle mi anne...? Geçen gün bir yerde, bir şiir okudum. Sen vardın içinde... Neden anne...? bütün anne şiirleri birbirine benzer...? Bedirhan Gökçe’nin bütün şiirlerini okudum içinde anne olan... Her okuduğumda aklıma düştün...seni andım anne... Bilirsin beni anne, ben kolay ağlamazdım.
Yanardağ gibi yaktın içimi anne! Gözyaşlarım içimde sıkışıp kaldı , taştı sonra gözlerimden, anne... Kime kırılayım ...?kader işte anne... Neredeyse unutacaktım anne; geçen gece, kaldırımda bir çöp bidonunun yanında uyuya kalmış bir çocuk gördüm anne...ufacık tekerlekleri olan bir arabası vardı...
Evi yoktu...kimsesi belki... Annesi olsaydı... dedim keşke anne, keşke... Çok acıdım haline çocuğun... Bir görseydin anne, ne de güzel bir çocuktu... Sen olsan acırdın haline... Bende acıdım anne... Saçları,eli, yüzü çöpleri toplamaktan kapkara olmuştu anne... Uyandırmak istemedim, öyle güzel yatıyordu ki anne... Belli ki annesi yoktu anne... Olsaydı içi sızlardı anne... Benim bile sızladı anne... Kusura bakma anne... Durup dururken üzdüm seni anne... Ne de olsa annesin anne...