3
Yorum
2
Beğeni
0,0
Puan
455
Okunma
İnternette Türkçemizin kullanımı ne yazık ki çok kötü bir durumdadır. Daha kolay olması, belki de zamandan veya mekândan tasarruf amacıyla yapılıyor; ama ne olursa olsun dilimizi hem konuşurken hem de yazarken en iyi, en doğru ve en güzel şekilde kullanmamız, okuyan insanlar olarak boynumuzun borcudur.
Özellikle öğretmen arkadaşlarımın -bizi takip eden öğrencilerimizin olduğunu düşünerek- bu hususta daha itinalı, daha ihtimamlı davranmaları gerektiğini düşünüyorum. Sebep ne olursa olsun bunun savunulacak bir tarafı yoktur. Büyük harf kullanmamalar, sesli harfleri yazmamalar, bir takım özel işaretler kullanmalar -ikon deniyor galiba- yanlıştır.
Öğrencilik yıllarımda bu hususta bir makale okumuştum. Edebiyat öğretmeni arkadaşlarım bilirler, Merhum Mehmet Kaplan’a ait bir makaleydi. Orada mealen şöyle bir ifade hatırlıyorum: ’Kendi ana dilini iyi kullanamayan bir kişi asla aydın olma iddiasında bulunamaz. Daha da ileri gidelim; bir insanın medenilik vasıflarından en önemlisi kendi ana dilini kurallarına uygun ve yanlışsız bir şekilde kullanabilmesidir.’.
Bu makaleyi hiç unutmadım ve her zaman yukarıda bahsettiğim cümlelerin gereğini yerine getirmeye çalıştım. Eğitimimizin gittikçe zayıfladığı, öğrencilerimizin defter tutmaktan, yazmaktan nefret ettikleri bir dönem geçiriyoruz. Bu dönemde elimizden geldiği kadar çocuklarımıza kitap okutmak, yazmaya teşvik etmek çabası içinde olmalıyız.
Bu yazıyı okuyorsanız, lütfen kendinize sorunuz: dilekçe yazabiliyor muyum, bir kâğıdı usulüne uygun kullanabiliyor muyum; üniversite mezunuyum, ama sözlü veya yazılı olarak kendimi ifade edebiliyor muyum? Bu sorulara ’evet’ cevabı verebiliyorsanız, siz iyi bir eğitim almış, gerçekten ’okumuş’ bir insansınız.
Yazdıklarınız, üslubunuz, kullandığınız kelimeler, dilin kurallarına uymadaki ihtimamınız, sizin eğitim -öğretim başka bir şey- seviyenizi ortaya koyar. Unutmayınız, imlâsı bozuk, düşük cümlesi bol, noktalaması gelişigüzel bir yazı okuyanlar üzerinde olumsuz bir tesir bırakır. Böyle yazılardaki fikirler okuyanda hep bir şüphe uyandırır.