ÇIKIŞ ARAYAN İNSANLIK

Sıkışmışlığın içinden bir çıkış arıyor insanlık.
Konuşması gerekenlerin sustuğu, susması gerekenlerin ise bağırdığı bir çağdayız..

Sözlerin tesir etmediği kelimelerin kifayetsiz kaldığı bu çağda gönüllere dokunan bir ses arıyor insanlık
Alimlerin, bilginlerin, filozofların yetersiz kaldığı bir çağda yaşıyoruz.

Zulme karşı çaresizliğimizin dip noktasındayız.
Sığınacağımız ne bir liman kaldı
Ne de bir sultan
Dua etmekten başka yapacak hiçbir şeyimiz yok yazık.

Birbirimize duyduğumuz öfkenin kime ne faydası var?
Birbirimizi kandırılmış olmakla suçlamak kime ne getirir
Kendimizi suçlamak varken

Neden bu hakikati anlatamıyorumun ızdırabını kendi içimizde duymak varken.

Ya da benim bildiğim en hakikat midir
Hakikatin üstünde bir hakikat var mıdır?

Hakikate ulaşan tüm yollar
Kirli molozlarla kapanmış
Bulanıklaştırılmış her köşe başı
Ne yazık ki.
Yollarda dar ağaçları var.

Velhasıl zor bir çağda yaşıyoruz
imdadımıza bir el çıkar mı diye bekliyoruz.
Kulaklarımız her sese dönüyor
gözleriniz her ışığa
Kalbimize her dokunacak olana koşacak bir haldeyiz.
Velhasıl hiçbirimiz birbirimize yetmiyor
Her birimiz bir umut bekliyoruz..