Gün sanki fırtınanın başlayacağını çok önceden haber veriyor. Suskun ve puslu bir hava...Dar bir sokak O’nun ofisinin bulunduğu yer. Yolun sağında ve solunda sık binalar, karşı tepede boş araziler... Yan taraftaki esnaf, dükkanı erkenden kapatıp gitmiş. Hasta bir çocuğu vardı, neler oldu kim bilir?

Tam binaya girişte yine o berber çırağı... Gözlerini benden kaçırarak temizlik yapıyor, tekrar gördüm o yüzü. Anadolu coğrafyasından aldığı kara kavruk bedeni, sanki binlerce yıldır acı duyan, bir o kadar öfkeli ve ince soluk suratı.. Bir çırakta olmayacak türde pis sakallar. Sahi..Hep gizemli bir tarafı var bu çocuğun, hep bir şeyler gizliyor gibi..

Yanından hızlıca geçerken ben, parfümümü hissediyorcasına tuhaf ve anlamsız bir gülümseme yayılıyor yüzüne.Belki ben öyle hissediyorum.

İşte apartman ve yukarı uzanan sarmal onüç basamak. Merdiven basamaklarını sayarım ta çocukluğumdan beri. Çıktıkça ve saydıkça eksilecek üzerimdeki yük, kim bilir?
Bu onüçüncü basamak ona ulaştırıyor beni. Sonunda karşısındayim.

(devam edecek)