Hayat ve ölüm arasında bir köprü var ve sen, eninde-sonunda bu köprüden geçeceksin.
Bir âlemden bir âleme geçerken,elinde yolunu aydınlatacak iyilikler ve salih amellerle dolu bir fenerin olmalı.

Dünyada sana el açıp yardım isteyen ve boş çevirmediğin bir garibin duası meselâ.

Bir gece vakti kalkıp, huşu ve huzur içinde kıldığın, riyasız iki rekât namaz.

Sol elinin duymadığı sadakalar.

Kırık bir kalbe, mahzun bir gönüle dokunan küçük bir gülümseyiş.

Bir kez bile "öf" demediğin iki kıymetli insanın hoşnutluğu.

Belkide hiç önemsemediğin küçücük bir iyilik, yolunu aydınlatan bir fener olacak kimbilir...

Öteki âleme ateşini de, ışığını da herkes kendi götürür sonuçta.

KÖPRÜ

Gerçek hayat rüyanın, bittiği yerde başlar
Bu âleme geçerken kanatsız uçar kuşlar
Hazırlıklı gidene kuş tüyü olur taşlar
Gerçek hayat, hayatın bittiği yerde başlar.

Ne bir ışık hüzmesi, ne küçük bir yardım yok
Karanlıkta sürünüp ateşe düşenler çok
Ey geçici dünyada sırtı pek ve karnı tok
Yok dediğin Allah’tan, sana artık zırnık yok.

Nafile gözyaşları, boşuna yalvarışlar
Gidene ve kalana fayda etmez alkışlar
Köprüye ilk adımda, zaman bir an yavaşlar
Sonra, her geçen için çetin bir hesap başlar...

Değil dünyadan fener, ayı götürenler var
Şems’i eline alıp, yolu bitirenler var
Geceyi kurban edip yere yatıranlar var
Ruhunu teslim edip geri getirenler var...

Bir âlem ki sır dolu, çözene canım kurban
Aramızda gizlice gezene canım kurban
Hicrânî’ye armağan, dostun yolunda hicran
Bizi de bu kapıya yazana canım kurban...

Nûriye Akyol
24/8/2022

Görsel alıntıdır.