Öyle darbeler yedik ki,
O yapmaz, o asla söylemez diye bildiğimiz dostlardan
Dermanını tabiplerin bilmediği dertlerin
Sebebini öğrendik hastalardan.
Doğruların öğretmenlik yapamadığı bir okulda
Ders aldık hatalardan...
Unuttuk, gelişigüzel, fütûrsuzca harcadığımız hayatın kaynağı olan nefeslerin ömür haznesine sayılı konduğunu
Ve kaç defa çıkardık insanlığı diri, diri gömüldüğü mezardan

Vefânın, riyânın akrabası olduğunu
Güven duygusunun olmadığı gönüllerde Sevgi çiçeğinin çok çabuk solduğunu
Küçük bir derede, kendi halinde yaşayan balıkların
Okyanusta boğulduğunu
Doğruluk kervanından ayrılanların
Düz yolda kaybolduğunu
Hayat sofrasında bulunan her nimetin içine
Acı da konduğunu
Yaşaya yaşaya öğrendik,
Hangi taşın altında
Hangi tür yılanın bulunduğunu...

Hangi günü gördün akşam olmamış?
Hangi gülü gördün, rengi solmamış?
Hayat yoludur bu, taşlı dikenli
Acaba var mıdır, bir yorulmamış.

Nûriye Akyol

Görsel alıntıdır.