Canımın içi
Her gece uzaklarına sığındığım penceremden görmeden geçiyorum deniz ötesi yalnızlığa Unutamadığım ada manzaralı banklarda oturup Aylar süren sayamadığım günlere dönüyorum Kaç gün oldu yalnız gecelerimdeki yolculuğumu hatırlamazken Akşam serin esiyor sırt sırta kapı dağ manzarasında Sadece birkaç kadehti içmek istediğim Sahiplenmek istediğim seninle yaşadıklarımdı oturduğum masada Sevdam kırkambar dolusu olup taşarken yüreğimden Bağ bozumunda bozca adayı Sisli sabah vaktinde esen rüzgârı Asma yapraklarının kör karanlıkta sevişircesine salınışını Buğulanmış tanelerin üşürcesine yaprak ardına saklanışını Gözyaşımla buğulara dokunuşumu anımsıyorum Her yudum sorgusuz sualsiz geceye yolcu ederken beni Senden ayrı düşüşüm ıslak kirpiklerimden süzülüyor Nabız ki atması durmaya yüz tutmadan Sen dünyamda ayraçla böldüğüm an oluyorsun yüreğimin yarısı Ve hiç çıkmadığın aklıma düşüyorsun sonra da notlarıma Ardı ardına dizelerime düştüğünde son fotoğrafın Asılı kalıyor boynumda ilk yürek acım Üşümek sessizce dururken bıraktığım yerde Kaç bahar geçti seni görmeyeli kaç kış karlar yağdı yüreğime Yüce dağ olmamalı ardına saklandığımız Ay geceye ve yıldızlarına ne kadar uzak kalabilirki Yalınayak duygularımı ardı ardına nefeslerimi sererken ortalığa Yüreğin kırık bile olsa kır zincirlerini artık her halkasında sevdam olsun Yoksa nasıl savunur bu yürek seninle olan her anı İçimdeki sen ile koşarken seninle coşarken nefes nefese Seni sevmenin dışında Ağaçların kabuklarını sarmaladığı gibi sarılmaktan başka ne yaptım ki Tövbe edecek kadar günah mı işledim.

20081110