Matematiğin yetmediği, edebiyatın tanımlayamadığı, masalların hayallerine sığmadığı bir şeydi. Mucizeydi. Bitti.
Hiç bir söz verilmedi.
Hiç bir şey beklenmedi.
Ya yaşanacaktı dolu dizgin...
Ya bitecekti kıyamet gibi.
Arafı seçti.
Ne arka dönülebiliyor, ne hissediliyor artık. Ruhsuz bir beden gibi dünya şimdi.
Akıl tozu serpiştirdiği, hesapla kitapla geçirdiği yerde söz bitti. Sükût yaren, şiir ızdırap, konuşmak cam kırığı dilimde.
Kalem kırık, ömür bitik, yolun yarısı çoktan geçti.
Uzaklar...öyle uzak ki şimdi. Uzansan uzanamazsın, el etsen tutamazsın. Ölsen duyuramazsın.
Hırçın bir dalganın inatla çarpması gibi kıyıların aşındı. Topla eteklerini, topla kıyılarını. Buralar azhar, buralar kahr, buralar artık değil oralar.
Git ve dönme yüreğim, oralar uzak bir hikaye şimdi. Git ve dönme...yarınlar ki, aynı hepsi.