Kezziban Hanım’ında, Elbistan’a ilk yerleştiğimde çok yardımları dokundu, sağolsun Allah razı olsun inşallah canım benim çok teşekkür ederim. O’da ev hanımıydı, sekiz kardeşli bir ailenin 6 numaralı kızı. Alzheimer hastası anne ve demans hastası babasına, her ikisine de ailesiyle eşi Yılmaz abi ve çocukları ile birlikte bakan. Beş yıl hastalıkla ev hastane arasında yoğun, uzun, çok sıkıntılı bir süreçten geçmişler. Kezziban hanımı tanıdığımda ölüydü, kurbandı ve yalnızdı. Bir günlük tutmuş, günlük dediysem büyük boy 2 adet çizgili defter, annesi babası uyuduktan sonra dertlerini sıkıntılarını anılarını paylaştığı kalemiyle bir günlük. Bundan kitap olur mu dedi, bir bakar mısın diye rica etti. Elbette dedim ve o akşam sabaha kadar okudum. Konu aslında toplumumuzun bir yarasıydı. Aynı şeylerin yaşanmaması için topluma hizmet etmek için güzel bir kitap olacağına inandım. İslamda anne, baba ve çocuk haklarına da vurgu yapacağımı düşündüm, toplumun en küçük birimi olan ailedeki çöküntü ne kötüydü.. Sekiz kardeşi dünyaya getiren bir anne babaya bakmak için tek kardeşi görevlendirmenin pek doğru olmadığından hareketle ibret alınması ve benzer olayların tekrarlanmaması için yolumuzu aydınlatacağını düşünüyordum.

Bugün, Hanifi Hocam’ın eşi Sevgi anneyi ziyarete gittim hem geçmiş olsun dileklerimi iletmek hem de çaresizliğin içinde yeni çarelerin varlığından haberdar etmek için.. Ağıt yakmak ölmeden cenazeyi kaldırmak ve özellikle sağlık sektöründe çalışanların hastalar hakkında ömür biçmesi beni rahatsız ediyor hazırlıklı olunuz.! Ölüm her kapıya uğrayacak kaçış yok amma ve lakin lütfen yol çözüm gösterin hasta yakınlarına..
Mesela deyiniz ki hastanızı buradaki koşullarda tedavi edemeyiz, şuraya buraya götürün yol yordam gösterin lütfen. Ya da dünyada en çok sevdiği şey yazdığı eserlerin okunması, bırakınız yoğun bakımda alalım şiir kitabını elimize en güzel sesle okuyalım ya da sevdiği türküleri Mihriban’ı dinletelim olmaz mı belki bir tepki verir istatistikleri takip edelim. Nice hastalar müzikle tedavi olurken, günümüzde şah damarına plaka takan doktorlarımız varken ya da dil terapisti ile yoğun bakım hastasına yutmayı tekrar öğretebilen örnekler umut verici... Alzheimer hastası Marta yeniden dans ediyor, koreografi müziğini duyunca hatırlıyor ve geçmişe gidiyor. Sevgi anneye bir bir anlattım entübe durumunu, babamda entübe olmuş ve yoğun bakımdan çıkmıştı, onca hastalıklarına rağmen hala devam ediyor yaşamaya şükür.
Erken tanı ve tedavi için vazgeçmeden deneyeceksiniz dedim Sevgi anneye, ya o durumda sen olsaydın?
Dayanın Hocam dayanın. Kalpleri çeviren Allah hakkımızda hayırlısını versin inşallah.
Dualarım sizinle Hocam...
Allah’ın izniyle engelleri aşıp geleceğim inşallah Hocam ve sizin en güzel şiirlerinizi size okuyacağım. İşitme organı kulaklarınız duymasa da milyonlarca gözeneğin milyonlarca kulaklıkları var elbet biri işitecek. Bekleyin Hocam bugün gelemiyorum ama aileniz ve sevdiklerinizle ve doktorunuz izin verdikleri zaman en güzel şiirlerinizi size okutacağım bekleyin ve pes etmeyin..