Hayatı ertelememek lazm..
Gün geliyor hiç birseyden zevk alamaz oluyorsun.
Önceden yaptığın herşeyi özlüyormus insan, ozledfin gibi yapamiyormussun..
Burnumun ucunda tüten , tutsede ulaşamaz olan herşeyi arıyor insan..
Ne hayattan zevk alıyorum ne de yaşamaktan..
Boş hissediyorum kendimi.. sebepsizce.. bitmek bilmeyen sonsuzluğun içinde kayboldum sanki..
Tam tamam oldu olacak güzel olur dediğim ne varsa bir hareket bir söz bir duruş yada bir mimik ile tozla dumana bırakıyor kendini...
Rüzgara bıraksam keşke kendimi .. tüm bedenimden silip atabilsem keşke hem bagrsam hem ağlasam..
Belki de deniz kenarindaki sessizliği özledim bilmiyorum... Sevgimin yetmediğini var olanı butunleyemedigim için blki de bu cirpinslarim sonmus gibi hissediyorum ve o son demleri yaşıyorum ..
Neden mutlu edip mutlu olamıyorum... Yaralarimdan mi yoksa güçsüzlügun dibine vurmaktan mi ..

İki gün iyi gibiysem üçüncü gün mutlaka mıknatıs gibi çekiyorum ve ansızın aynı dibi yine buluyorum...
Yoruldum sanırım.. tükendim bittim.. bosverdim...
Gereksiz yere yükselen seslerden fevri tavırlardan.. kırılan kalpten onu kıran ağır sözlerden..
Dudaktan kalbe .. en sızı veren can yakan ateşi de merhemi de olan tek şey sanırım..
Herşey boşuna gibi geliyor nednesizce..
Yürekteki yaram sanki bedenime vurmuş..
Kalbim naslsa sanki bedenimde zihnimde dilimde öyle.. çürümeye yüz tutmuş bedenin içinde bir umut aramaktan yoruldum..
Sızlatan da merhemi olan da sende oysaki..
Yalan söylediğini işitmek blki de bni bu hale getiren oldu. Blki de hala itilerek yolda dev am ettiğini görmektir bu yolda ipleri bırakmam daki sebep...
Yada yanmda başka toplda başka olmandir beni sarsan düşmeme sebep olan...
Empati den ziyade net tek olmandir blki de ... Kıyaslanmamdir yada...
Farkında olmadan Ne olursa olsun layık olmadığımı dusundurmendir blki de ..
Veyahut kendimi özel güzel bulmamamdir.. tüm bnlara sebep...
Sebep isteyene cümle çok...
Çözüm için ne yapmak gerek şimdi... Bilen yok..
Bn son demlerimi yaşıyorum sanrm öyle hissettiriyor bedenim ... Bedenimi ruhumdan ayırmak istiyorum bu sıralar ...
Çözüm odaklı olmaktan ziyade sanki batağa sürüklenmek ister gibiyim.. bn tukeniyorumm.. yavaş yavaş adım adım...


Dertler derya.. lakin
derya ya yok bı çare.

Varsın olmasın yine
gittiği yere kadar der

bakarım önüme bende

son çarem... mutluluk

O da ellerini çekmiş
bedenimden...

Bı çarelere kaldım.. yine

o da belki ’lere gebe...