SON ZAMANLARDA
YANINA
YANAŞAMADIĞIM
BİR BALIĞI ANLATAYIM
SİZE


Onun adı;
Pomatomus Saltatrix

Karadeniz’de çıkar yumurtadan, daha 3 cm. boyundayken bile ilaryaları kovalayacak cesarettedir.

Büyür, o yağlı güzel Karadeniz hamsisini yemeye başlar, hemde daha Defne Yaprağı iken.

Samsun, Sinop, Kastamonu derken Zonguldak geçilir...

Birde bakmışsın ki bizim ufaklık delikanlı bir Çinekop olmuş.

Heyecanla beklediği memleketine,
İstanbul Boğazı’na girer...

Çinekoplar;
Bu sefer boğazın en lezzetlisi İstavritlerine göz koyar doyurur kendini.

İyice boy atar,
olur yağlı bir Sarıkanat.

Artık tam bir predatördür, kendi cinsi dahil uçan, kaçan her balığı jiletten keskin dişleri, çeliği kesen güçlü çenesiyle tek darbede parçalar.

Bu hırçınlık ve beslenme alışkanlığı bizimkine yarar.

Boğazda akıntılarda,
yüze yüze iyice parlayan belirginleşen pullarıyla endamı güzel, kendisi güzel bir Lüfer olur.

Artık baba yiğittir,
gören balıklar aman diler yüzüşünden...

Gecelerin adamıdır,
gafil avlar koca koca kefalleri, zarganaları...

Boğaz dar gelir... Marmara’da eser geçer Kofana olur.

Çanakkale’yi geçer bir selam çakar Seddülbahir’e, çıkar Ege’ye...

Balık çiftliklerinde bekçilik yapmaya başlar.
Kaçanı affetmez...

İspendekleri, lidakileri çekirdek gibi yer, öyle olunca ona Sırtıkara derler...

Öyle bir balıktır ki;
Doğumundan, ölümüne neredeyse her santim büyümesinde ismi değişir.


📍 Defne

📍 Çinekop

📍 Sarıkanat

📍 Lüfer

📍 Kofana

📍 Sırtıkara...


Her boyda ismi değişsede değişmeyen tek şey, kaderidir.

Bu bizim balığımız,
ve artık;
yok olmakla yüz yüze...

Bugün;
Bu balığı yaşatmak, öldürmekten çok daha kıymetli...

Av limitlerine riayet edin, balığı yaşatın,
keyfini yaşayın.

Balıklar;
bu kıyağı asla unutmaz...



🐟🐟🐟🐟🐟🐟


Son ırmak
kuruduğunda,

Son ağaç
yok olduğunda,

Son balık öldüğünde;

Beyaz adam
paranın yenmeyen
bir şey olduğunu
anlayacak.


(Kızılderili atasözü)


Alıntı yazıdır