Perşembe...

Bella bak perşembe doğdu, kaçıncısına uyandım bilmiyorum...
Ama kaçarcasına son perşembeme koşuyorum, bak bunu biliyorum, Aklım bir şeylere ermiş olmalı ’kemâl’ gibi.

Yaşlanıyorum,
Belki...

Belki o yüzden sigarayı bıraktım, belki o yüzden tabelasında ’Diyetisyen’ yazan insanların da var olduğunu öğrendim bu yaşımdan sonra.

Genç yaşamaya çalışıyorum değil mi aslında?

Yaşlanmamalıyım,
Belki...

Belki umutlarım yoruldu, seni duymak için sağ kulağımı gözlerine doğru çevirdiğim gün avcumda sıkı sıkı tutmayı hayal ettiğim ve adına baston diyeceğim saçlarını bir kere daha parmaklarımla tarayamazsam yürüyemeyeceğimi biliyorum.

Belki de korkuyorum be Bella
Ya bir kez daha dudaklarını koklayamazsam
Ya bir kez daha kollarını saramazsam boynuma,
Ya bir kez daha göremezsem ayak uçlarında yükselirken bana yetişmeye çalışan özlemlerini,
Ya bir kez daha öpemezsem, her baktığımda bendekin de yaş olan gözlerini...

Sensiz ölmekten korkuyorum belki...