İnsanın dağlar gibi yıkıldığı, can evinden vurulduğu fakat ölmediği anlar vardır.
İşte bu anlarda ölmek değil, yaşamak zor gelir.
Yüreğiniz parça parça olur. Damarlarınızda bulunan kan çekilir. Sararır benziniz ve dünyanın en derin uçurumunun dibine düşmüş ağır bir taş gibi sessiz ve yalnız,
Hafif bir rüzgârda savrulup giden kuru bir yaprak kadar güçsüz hissedersiniz kendinizi.
Ne zordur bedeninizi kaldırmaya çalışan dizlerin çaresizliği.
Nasıl can yakıcıdır, önüne çektiğiniz bütün bentleri yıkarak, deli bir nisan yağmuru sonrasında, önüne gelen herşeyi sürükleyerek gelen, bulanık bir sel gibi akan gözyaşlarının yanağınızda bıraktığı izler.

Ve sonra Allah’a olan inancınız, kadere olan imanınız yetişir imdadınıza Yaratanın, yarattığını unutmadığını hatırlatır size...
Adı sabır olan, acı, ekşi ve tuzlu, bütün tatları bir arada yaşatan, tatlı bir huzur çöker yüreğinize...

SABIR gibi bir nimet olmasaydı, insan nasıl dayanırdı gücünün yetmediği acıların ağırlığı altında ve yüreğinin ortasında yanan ateşe rağmen nefes almaya...

Sabır imanı güçlendirir.
İmanı güçlü olanlar gidene ve gelene sabreder, olana ve olmayana şükreder.

...Elhâmdülillah...