Yok dedi yüreğine kadın yooo sen bilmiyorsun..Seçimlerin yanlış senin.Orta yaşlı bedenini taşımaya çalışan dizleri kireçlenmeye hazırlanırken bir zamanlar narin uzun bir ceylanın dizi kadar zarifti oysa..Aşktan girmişti bu olaya yine çocukluk aşkı bilmem ne kalbinin bir yerinde babaannesinden gördüğü doyumsuz sevgiyi arıyordu aslında...Ortada çocukluk aşkım diye bildiği oniki yaşında peşinde dolanan çocuk yerine mütemerrid alkolden bitmiş kendini ayrıldığı kadından olan bir kaç hayırsız çocuğuna adamış bir takıntılı enkaz vardı sadece..
Elli yıl sonra çocukken gidip ailesinin terk ettiği bu ata topraklarında bu şehirde bir kaç çocukluk hatırasından başka ne vardıki Mehibenin..
Mor çiçeklerinden tanıdı doğduğu bu küskün şehri sevinerek baş sallıyorlardı tıpkı çocukken olduğu gibi.Onları kırlaşmaya başlamış siyah saçlarının arasına taktı kopartlp şaşkınlıkla bakan bir kaç insan sureti umurundamıydı hayır..
Çocukluk aşkı diye Egeden koşarak geldiği bu şehirde bir enkaz bulmuştu heyhat.Ne uğruna yıllarını verdiği çocukları ne gidecek bir evi vardı..Sanki hiç bir şey istemiyordu artık onu İzmirde gençliği güzelliği çalışıp onlara bakmakla örselenirken herkes razıydı o zamanlar..İklimine alıştığı Ege onu ata topraklarına çiğneyip tükürmüştü sanki. Duygusal bir aptal gibi davranması o içindeki derin sevgi açlığındandı bilmiyordu kimse...Soğuk kuru havası ufaktan yine bedenini ağrıtırken ,Anadoluda canına yandığımın dünyası dedi ..Evlat babaya bir salkım üzüm vermemiş ,baba evladına bir bağ bağışlamış işte benim kisi o hesap şimdi..Oda gelecekten umutluydu aslında belki mor çiçekler yeşerir belki gün ışır ve güzel şeyler getirirdi mesela...