Ben anlamı derin fakat kısa cümlelerle konuşacağım yaşlarımı çok sevdim.
Ustalık haddimize değil ama heybemizde boş değil artık, epeyi yol aldık tecrübeden yana.
Düşmelerim azaldı mesela, en son iyi bir uçmuş tum uçurum kenarından aşağı.mesafe uzundu ..hani boslukta yere cakilmama ramak varken aklım başıma geldi.
Hiç hesaplayamamıştım bunca canımın yanacağını. çünkü bu en uzun metrajlı düşümdü . Toprağı öptüğüm de tenim, kendimi kaybetmişim. epeyce uzun sürdü kendimi yeniden bulmam.dûşte gör derdi anacığım,düştüm ve gördüm.
Yaralarım öyle orjinaldi ki ! Akan kanımın rengi bile acılı bir siyaha çalıyordu.ilk yaptığım reflesk işaret parmağımla yaramdan bir parmak kan çaldım ağzıma, Acılar geçer de unuturum diye .dizlerim ve kırıklarımda iyileşti zamanla .insan yaşadıkça o sofraya oturuyor işte!.
Her lokmadan önce o kanın tadı damağma yapışır,bal börek baklava yesem bile , ağzımın sol tarafı dilimin orta yeri hep biraz zehir zıkkım tadında.
Tecrübe iyidir.siyah ve kafi miktar zehir de öyle, insani diri tutar vesselam.