Aktif pasiflik, İnsanı zamanla çürütür.duygularını,psikolojisini,sağlığını...Hatta yaşadığı konfor alanını dahi sekteye uğratır.Bu yüzden iyi yada kötü, enerji ve tavrınızın aktif harekete çevrilmesi elzemdir..En güzel yaşanmamışlık,en kötü yaşanmışlıktan daha kötüdür.
Bir umudu duygularınızla görmezde gelebilir,daha başlamadan her şeyi silebilirsiniz beyninizden.Bu kolay olanıdır. Ama o umudu hayata geçirmeye,olgunlaştırmaya çalışmak cesaret ister.Ve cesaret sadece yürekli insanlarda vardır.
Aktif pasif hale sokup "yapabileceğim hiç bir şey kalmadı" diyen bireyler; kolaycılığın, bakış açısını ısrarla değiştirmek istememenin kitabını ezberlemiş,kendilerini ruhen bu yolda eğitmiş kişilerdir.Oysa bunun kendilerine olan olumsuz etkilerinin,kaçtıkları aktif hareket halinin pozitifliğiyle karşılaştırmış olsalar,yürüdükleri bu yoldan vaz geçme olasılıklarının arttığını da keşfedeceklerdir.
Aktif hareketlilik hali;kişinin öz güven değerini kendiside farkında olmadan arttırırken,evrenin kendisine sunduğu olumlamalarla yaşam sevinci ve sebebide çoğalacaktır.
Bireyin ruh haliyle,yaşadığı alan yada coğrafya ile alakalı olan bu iki durum,dinsel,töresel yada aile geçmişinin kendi üzerinde yaptığı baskılarla olgunlaşıp gün yüzüne çıkmış yada birey tarafından öğrenilmiş (DNA mirası olarak geçmiş,kalıtımsal olarak geçen) tavır haline gelir. Oysa içinde bulunduğumuz milenium dönemi bu tabuların yıkılması için bizlere pek çok seçenek sunmaktadır.Mesele,bireyin bu seçenekleri değerlendirmeyi isteyip,istemediği halidir.
Evrenin bizlere bahşettiği hareket enerjisinin ,yine bizlere bereket olarak dönmesi dileğiyle.