Bir İstanbul resmi geçti elime. Sen mi alıştırdın beni aramaya, yoksa ben mi alıştırdım seni aranmalara bilmiyorum. Bildiğim; her yerde olduğu gibi, her resimde de seni aradığım. Resimde İstanbul’un göbeğini yaran boğazın sularından bir gemi geçiyor.
O gemi aslında benim içimden geçiyor, ruhumun rıhtımına yanaşmak üzere. Bir İstanbul resmi elimde, seni arıyorum yoksun, sensiz ne kadar da çıplak İstanbul, sensiz ne kadar yoksul...
Bir İstanbul resmi elimde, sararmış, kırılmış kenarları...
bir yanı siyah, bir yanı beyaz...
Resimde İstanbul, İstanbul’da deniz, İstanbul olur mu sensiz?
Denizde bir gemi, gemide bir sürü pencere, aydınlık olmaz ki sen gülmeyince..
denizde mavi değil gökyüzü gibi...
Karanlık, gece…
Gemi aydınlık. sen gibi, ama deniz zifiri; ben gibi...
Var mısın bu gemide? Haydi gelde söyle... Söyle varsan yolculuk nereye?

Bir adam görüyorum güvertede. Durmuş bakıyor simit peşindeki martılara. Sahi ne zamandan beri simit peşinde martılar? Kaç vakit oldu balıktan vazgeçtikleri? Bu kadar kolay mı balıktan vazgeçmek, simitle yetinmek? Ben nasıl vazgeçerim senden? vazgeçmek bu kadar kolay mı?
Bir adam güvertede..Dertten kırışmış göz kenarlarında her ayrılık bir çentik atmış sanki. Müşkül durumda belli, derdi dağlar kadar; biilaç belki derdi. Elindeki sigara ne kadar da yakışmış kederine? sigarasının ucundaki kor hiç yabancı gelmedi bana?Bana yabancı oluşun sigaranın ucundaki kor gibi geldi bana...
Bir İstanbul resmi elimde, seni arıyorum...
oysa biliyorum İstanbul, tekerleği kırık bir oyuncak elimden bırakamadığım,
ve ben senin elindeki oyuncak, kırıp bir kenara fırlattığın...


Lord Farcyus
06/03/2007


"Gizlenmiş bitmeyen sevgilerde
İstanbul’un yarım yağmurları..
Saçaklar da yarım aslında
Öyle olmasaydı, olmazdı
İstanbul’un sırılsıklam aşıkları"

bitmemiş adlı şiirimden...