Bir salak ile akıllıyı denk tutmak, elinde panzehir yerine zehiri içmek gibidir. Aklî mertebeye ulaşamayan salaklar, bilgisini (olmayan) göstermeye çalışır. Cahile anlatmaktan bir mehtab-ı bahane, olmaz ki bana bu şahane. Anlamayana anlatmak gibi olur salakla tartışmak, birine hakarete bulaşmak... Aynı hesap aynı kitap... Uzun cümlelerin ardında saklanan kelimeleri edemez salaklar deşifre, sorsan bilemezler neydi şifre. Aslında mabuda sığınmak gerek bunlardan, sessizlik bile kafîdir böyle meczuplara. Cahile denk olamaz elbet bazı salaklar, çünkü cahil bile cahillik yapacak kapasitededir, anlarlar. Salak olan ile uğraşmak ondan farksız olduğumuzu gösterir bize mesela. Ama biz hep uğraşırız kendimizi haklı çıkarmak uğruna. Kendimizi doğru buluyorsak gene de bir daha sorgulamak gerek bir şeyleri. Yoksa biz de onlar ile aynı duruma düşeriz. Anlamaz olana deriz ya salak, bence en iyisi muhatap olmamak... Zira gelir bir gün başa bela, bence bu durumda sessiz kalmak en iyi. Elbette ezdirmeyiz kendimizi, ama yine de üstelemeyelim salakların sohbeti olan salakça şeyleri ki: karşıdaki salak olan kişiyi belki doğruya çekeriz ve salaklıktan kurtarırız onu. Herkes dikkat etsin bu hususa