Herkes şiir yazabilir, herkes saz çalabilir, herkes şiir okuyabilir.
Herkes yazar olduğunu, Saz çaldığını sanabilir.
Sansasyonlar içinde, sırtını dayadıklarıyla ün şöhret peşinde koşabilir.
Şiirsellik bütünlüğü içinde bizi ayakta tutan dizelerde şiir ile yaşamı biçimlendirmek bir yaşam tarzıdır.
Bu yüzdende Edebiyat-Yazım-Yazar-Şiir-Şair arasındaki etkileşim önemlidir.
Dürüst ve ahlaklı bir yapı içinde bir yaşam monteleyebilmek, her düştüğünde acılarını mazlum dizelerde yollara dökebilmek, mutluluktan kanatlandığında ya da kırgınlıklarda çöplerin, taşların, kırık kalplerin arasından yeniden yaşamın dikenli yollarında yerini alabilmek,
Tezatlarda uçlardan dönebilmek, canlanabilmek ve o uçuşan harflerin verdiği enerji ile deşarj olup, huzurla yaşamın döngülerinde var alabilmek şiirsel bir yaşam tarzıdır.
Şair; ancak bu var oluş kaygısı esnasında, yüreğini parçalayarak özünden çıkardığı kırıntıların arasında, acıyla, mutlulukla, hırsla dolu duygular, rengârenk bulgular şöleninde, hissettiği ve birleştirdiği kelimeler dizinlerinde bize sunduklarıyla, hissettirdikleri ve düşündürdükleriyle gerçek bir şairdir.