Sararmış Mektuptaki Son ’’. . .’’

Suskunluğum gecenin demine, gece sensiz ölüme söz geçirmekte…

Zaman haznemde ne kıymetli kelime ve gel gör ki gelip geçmekte. Arkama baktım da yıkık harabe bir hayat küllenmekte...
Şimdi geçmişe dair ne varsa beyin hücrelerim grimsi renklere kelepçelerle üç nokta eklemekte
’’. . .’’

‘’ Bir kış vuslatıydı bu! İçinde biraz aşk nameleri vardı alacalı bulacalı biraz da kokmuş duygular...
Soğuk belki bunu saklıyordu bedeninde, gel gelelim ki yüreğim bu ne çare...
Sevin şimdi,
Hiç bir şey hissetmez oldum…
Ne kokun var nede sana dair körüklenmiş duygular...

Elimde bir veda mektubu senden arda kalan son hatıra, biraz sen kokuyor, biraz özlem birde senin kattığın ayrılık rüzgârı sinmiş üstüne…
İçinde, gideceğini söylemişsin…
Sustum
Ağladım
Öldüm

’’. . .’’

Gözlerimde biraz nem biraz kin…
Yüreğimde harabeye dönmüş sevgin…
Boğazım düğüm düğüm…
Mektubun biraz sararmış belli ki çok önceden yazılmış, üstünde gözyaşı damlaların leke bırakmış…
Gördüm
Dondum
Öldüm

’’. . .’’

Sensizlik kovaladı şimdi beni
Ecel ile birlikte
Çağırıyorlardı ölüme sessizce...
Git / tim
Ve
Bu oyunda ben bittim

’’. . .’’

£spera
Vuslat 03.03.2007 ~ 03:00
Yoksun Zamanlar...