0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
243
Okunma
Zaman geçtikçe ruhun aydınlanır, ışığa yürürsün bir şekilde. Ruhun hisseder gözünün görmediği o yolu, yürürsün. Bakmazsın sağına soluna. Endişe sarmaz, korkular sıkmaz kalbini. Sadece yürürsün.
Uzaklar el sallar gibi gelir, koşup yakalamak istersin nefes nefese. Kanın akar damla damla içine. Yetişemezsin. Öylece dalar gidersin o ele.
Yürürsün en zor dönemeçlere, tepelere. Çıkılmaz denen yükseltilere. Mecnunun Leyla’sına yürümesi gibi. Çöldeki serabı takip edercesine...
Hasret yakar içinde bir yerleri. Anlamazsın ne olur bedeninde. Neye baktığını görmeden karar verirsinde duranın niteliğine.
Yürürsün... Hayat kısa. Yol uzun. Bitmek bir arzu, sönmek bilmez bir özlemle yürürsün.
