Keşkeler biriktiriyoruz sürekli. Saçma sapan kurallar, yanlış kararlar, o ne der bu ne der korkuları ile dünü bugünü çöplüğe çeviriyoruz. Yeni bir gün veriliyor elimize sürekli, alıp onu zorla düne zincirliyoruz, bırakmıyoruz ki o yeni gün bir yılkı atı gibi koşsun, götürsün bizi uçsuz bucaksız yerlere. Tabulara, genel geçer kurallara bağlıyoruz belimizi. O gitmek istediğimiz yollara uzaktan bakarak her ana bir keşke daha ekliyoruz. Bölünüp bölünüp duruyoruz, herkes için biraz yaşıyoruz ama bir kendimiz için yaşayamıyoruz. Yaşım olmuş bilmem kaç! Ben bugün yeniden doğma kararı aldım, bugün benim yeni doğum günüm artık. Ömrümün, hayatımın tel örgülerle parsellenmiş yanlarına döktüm küllerimi. Söküp aldım avuçlarıma elimde kalan toprak hakkımı. O toprağa rengarenk çiçekler ekeceğim. Kesip attım belime bağladığım o halatı. Artık merhaba! Merhaba yeni yaşım. Merhaba yeni günüm! Merhaba kurtardığım ömrümün son parçası! Bir yılkı atının tepesinde uçsuz bucaksız yollara koşarken, hoşça kal diyorum geride bıraktığım tüm parçalarıma, tüm topraklarıma! Tüm varlığım kurtardığım parçalarım; uçsuz bucaksız yollara koşan yılkı atları da tek hissedarımdır artık!

Selim Akgün