GAZİANTEP’İN ÖĞRETTİKLERİ

1-Dünyada test edilmeden hiç kimseye güvenilmeyeceğini, dostluğun ancak çok çetin sınavlardan sonra kazanılacak bir sıfat olduğunu öğrendim...

2-Agir bir imtihana düşmeden dostluk kavramının zemine zemine oturmayacağını öğrendim. Adaletinden Emin olmadığınız bir insandan dost olamayacağını öğrendim...

3-Yalnızlığın dibine vurdum. Yalnızlığı yaşamadan dünyanın manasının çözülemeyeceğini anladım..
Yalnızlık ki sizi anlayan hiç kimsenin olmadığı sizin yaşadıklarınızı hiç kimsenin fark edemediği bir sosyal statüdür..

4-Uğruna bedel ödediğiniz insanların çok iyi seçilmesi gerektiğini vefa duygusunu test etmediğimiz insanlar için hiç bir bedel ödenmeyeceğini öğrendim..

5-Ne olursan ol nerede yaşarsan yaşa her an ağır bir imtihanla yüz yüze kalabileceğimizi öğrendim. Ve en ağır imtihanın Kader imtihanı olduğunu öğrendim...

6-Allah dilini bağlamışsa en haklı olduğun konuda dahi hakkını ispat edemeyeceğini öğrendim... Allah’ın verdiği nimeti o müsaade etmediği müddetçe kullanilamayacağını öğrendim...

7-Kaderin sana verdiği bir musibeti yine kaderden başka kaldıracak kimsenin olmadığını öğrendim.

8-Büyük acıların insanı daha korkusuz ve daha acımasız yaptığını öğrendim..

9-Yaşanan her her ağır acının sonunda bir mükafat olduğunu öğrendim..

10-Hiçbir acının insana sebepsiz gelmediğini,ve
Acılarla baş etmeyi öğrenmenin en büyük eğitim olduğunu öğrendim..

11-Hangi dava arkadaşlığı olursa olsun menfaatlerine dokunmadığınız müddetçe gerçek yüzlerinin görülemeyeceğini öğrendim

12- Zulme karşı toplumun sessizliğinin insanı daha merhametsiz ve daha duygusuz yaptığını öğrendim..

Sonuç olarak adaletin olmadığı bir toplumda insanoğlunun raskolnikov olmaktan başka bir çaresinin olmadığını öğrendim
.

Mnk