ADALETİN İBRAHİMİ OLMAK.

-Adalet üzerine düşünceler-
...

Alevleri gökyüzünü yalayan ateşe doğru bir karınca telaşla yürüyor ağzında bir damla su... Başka bir karınca onun bu telaşını görüp soruyor:
– Bu telaş bu acele ne kardeş? Nereye gidiyorsun?
karınca, cevap verir:

– Haberin yok mu? Nemrud, İbrahim peygamberi ateşe atacakmış. Meydana ateşin olduğu yere su götürüyorum.

Diğer karınca kahkahalarla gülerek:
– Senin yanan büyük ateşten haberin yok galiba? Bir bak bu ateşe senin bir damla suyun bu ateşe yapabilir ki?
Karınca hakikati kıyamete dek hafızalardan silinmeyecek bir üslupla cevap verir..

– Olsun, hiç olmazsa hangi taraftan olduğum anlaşılır.

Haksızlık ve zulüm karşısında safımızı belirlemek doğru yerde durmak. Nefsin değil aklın, hakikatin ve vicdanın sesine güvenmek. Gücümüz yetmese de. Elimiz aciz kalsa, dilimiz bağlansa da, yüreğimizin bir çırpınış içinde olması, bir hedef için atması ona doğru yönelmesi, acılar içinde kıvranan mazlumlar için hislenen bir kalbimizin olması ne büyük bir erdem..

Makam, şöhret ve menfaati için adaletin o berrak suyunu bulandıranlardan olmamak, zulme dik durmak, adaleti savunmak bu uğurda değil menfaati geri tepmek başa gelecekleri göğüslemek ve adalet için bedel ödemeyi göze almak.

Ya siz !Adalet savaşında neredesiniz?

Nemrutların kanlı sarayında mı, İbrahimlerin otağında mı.?

Benim Adalet yolumda sembolün ibrahim’dir..
İbrahim, adalettir. Ateş ise zulüm. İbrahimi kurtarmak adaleti kurtarmaktır. Korku nedir ki? Bir sineğe sözü geçmeyen zalimlerin kendini Tanrı sananların olduğu bir dünya burası. Sonsuz bir zaman serüvenindeki insan ömrünün hükmü ne ola ki.

Bu kısacık bir zaman diliminde köhne bir saltanat sürsen ne yazar.. İbrahimleri yakmaya çalışsan ne yazar. Kaç İbrahim yakabilirsin ki?

Sen ki ölümlüsün.. Sen ki bir sinek karşısında çaresiz kalan bedbaht .

Adalet için Önce yüreklerimizi arındırmak gerek. Bir hakikat ateşinde yanmak gerek Mazlumların ahıyla tutuşan o ateşte

Kirlenen nefislerimiz yansın ve arınsın, adaleti engelleyen tüm barikatlar yok olsun.. Yetimlerin masumların gözyaşları ve sessiz yardım çığlıkları sarsmalı ve yakmalı bizi derinden. Ruhumuz bir duman gibi gökyüzüne yükselmeli adalet diye.

Bir medeniyet inşa edilmeli o dumandan. Ruh ve vicdan dirilmeli bu ateşle… Zalimlerin otağına kurulmaktansa mazlumların sancağını taşımak ve yaralarını silmek yakışır bize..

Adalet en büyük kavganız olsun. Zira Adaletiniz yoksa insanlığınız sorgulanmaya başlar ..

Adalet yolundaki tüm İbrahimlere selam olsun..