Yaklaşık bundan dört ay önce sabaha karşı 6 Şubat 04:17 ‘de hayatımızın en acı verici bir sabahına şahit olduk.K.Maraş merkezli bir deprem oldu.Hepimiz can havliyle kendimizi dışarı attık. Artçı depremler sabaha kadar durmadı ardı ardına devam etti adeta.O gece tamam dedik biz yerle bir olduk, öldük ve birbuçuk dakikalık zaman diliminde tüm hayatımız gözümüzün önüne geldi.Çoğumuz hayatında ilk defa böyle birşeyle karşılaşıyordu ve kimse ne yapacağını bilmiyordu. Binalardan sağ çıkanlar hemen kendilerini güvenli bölgeye alıp sabahın olmasını bekledi ve birileri yardıma gelir ümidiyle…Olmadı deprem aynı anda 10 ilde olunca Ankara nasıl bir yol izleyeceği konusunda şaşkın kaldı ve yardımlar istemsiz olarak geç kaldı.Kendi imkanlarıyla kurtulabilenler kurtuldu kurtulamayanlar enkazın altında kalarak feci şekilde can verdi…
Deprem beklemediğimiz bir anda bizleri kopardı sevdiklerimizden,dostlarımızdan,arkadaşlarımızdan.En önemlisi her sokağında ayrı bir hatıramız olan kardeşlik şehrimiz yerle bir oldu.Şehrimize ömrümüzde görmediğimiz kadar makineler yığıldı.Tonlarca koca koca makineler geldi şehrimize ülkenin her yanından. Deprem yetmez gibi çalıştığımız iş yerimizden olduk.Çoğu işletme personel çıkardı ve yüzlerce insan işsiz kaldı.Evsiz kaldık,şehirsiz kaldık yetmedi üstüne işsiz kaldık… Kendi ülkemizde,kendi şehrimizde mülteci olduk…Çadırda,konteyner kentlerde yaşayan insanların durumu da fena halde.Onlar da sineklerle,yılan,böceklerle mücadele halinde.Şehrin durumu daha da berbat halde bitmek bilmeyen yıkımlar,yıkım şirketlerinin sulama olayını yeteri kadar kullanmaması,moloz tozları…Güzelim şehir savaştan çıkmış bir halde.Nereden bakarsanız bakın burada herkes zor durumda evlerinin nerede yapılacağını bilmeyen bir halk,acaba yarınım ne olacak diye kafasında soru işaretleriyle yaşayan bir halkın mücadelesi var burada.Burada yerel yönetimlerin yeteri kadar ilaçlama yapmaması sonucu sineklerle mücadele eden bir halkın yaşamı var,dört ay gibi bir zamanda halen yakınlarının ölü ya da diri hiçbirşeyine ulaşamayan halkın mücadelesi var.Şehir dışına giden halkımızın uzaya kadar fırlayan ev kiralarıyla mücadelesi var.İşsiz olduğu için toz toprağın içinde hurda toplamak zorunda kalan halkın mücadelesi var.Deprem bölgesinde yaşamak zorunda kalan halkın inanılmaz derecede bir zorlu mücadelesi var ve bu halka acilen bir destek verilmesi gerekir.Halk burada zor durumda,halkın psikolojisi bozuk durumda ALLAH muhafaza bu insanlar yakında intihara teşebbüs edecekler.
Bunu söylemekten nefret ediyorum ama maalsef ölenler kalanlardan daha şanslı olduğunu düşünüyorum.En azından şu zorlu günleri görmediler,bedenen acı çektiler inşallah ruhen çekmezler…