Deri Atolyesi
Deri atölyesinde çalıştığım zamanda iki patronum vardı birinin adı Abdulkadir şanlı urfaliydi Abdulkadir diğerinin de adı Süleyman Süleyman da Tarabzonluydu işe başladığımda yanlarında bir genç daha vardı adı Ahmet , Ahmetle birlikte atölyede yatıp kalıyorduk hafta içi çalışıyorduk cumartesi öğleden sonra ve Pazar günü bir buçuk gün bizim tatilimizdi arada bir Tarabzonlu patronumuz Süleyman bey bizi şirin yere buca tarafında deri dükkanına götürüp tezgahtarlıkta yapıp satış yapıyorduk

Bazende hafta sonları olunca ahmetle ek gelir için pazarda elbise satışı yapardık gündelikçi olarak
Aynı sokakta ödemişli Yusuf abi diye bir abimiz vardı tek başına atölyede küpeğiyle kalıyordu tek başına sıkılıyordu bazı geceler Ahmetle birlikte yanına giderdik çayımızı içip sohbet edip sonra atölyemize dönerdik

Kesimi camlı tezgah üstünde kesiyorduk Ahmet benden daha ustaydi çoktan beri deri atölyelerinde çalıştığı için günde 150 parça kesiyordu ben ancak 70 parçayı zor kesebiliyordum

Bazen de Urfalı Abdulkadir bey abim beni telefonlarına bakmak ve arayan sorunları not almak için yazihanesine bakmam için çağırıyordu kendisi de hatay Karabağlar semtinde ve çevreden ordan burdan dökme parça deri almaya gidiyordu
Çok güzel ticaret yapardı işini dört dörtlük yapardı

Abdulkadir bey çok uyanık bir insandı hemen hemen hafta içinde bazen bütün egeyi gezip deri alıp işini büyük bir haz içinde döndürüyordu onun gibi uyanık çok az insanla karşılaştım bugüne kadar iki üç dört işi birden yürütüyordu

Süleyman beyde atölye ve deri dükkanı ile uğraşıp bir iki işi birden yürütüyordu ama Abdulkadir gibi başarılı değildir ticaretten

Ayrıca arada bir Abdulkadir bey ve sülüyman bey beni Ahmedi evlerine yemeğe devep ederlerdi
Her iki patronumuzda çok iyi bakarkardı bize

Şimdi yaşıyorlarmı ne işle uğraşıyorlar bilemiyorum

Aklıma bu atölye gelince kısada olsa yazmaya çalıştım yıllar su gibi geçiyor
Kısa bir anı
.
Servet BARDAK

.