Ben artık aynı duvarlara çarpıp aynı zemine aynı şekilde farklı ümitlerle düşmek istemiyorum. Aynı koridorda volta atıp aynı adımlarla farklı yollara susamak istemiyorum. Dört duvarın her birini gözlerimle kazıyarak pencere açmaya çalışmak, prangalarıma özgürlük ninnileri söylemek istemiyorum. Kendime, düne, dünyaya karşı attığım havluyu yerden almak, onu beyaza boyayıp yenilerle barış adına sallamak istiyorum. Ben bu yanık kokusundan, bu rutubet kokusundan elimi eteğimi, etimi kemiğimi sıyırıp kalan sağ yanlarımla küllerimden doğmak, başka bir şekilde başka bir yerde yeniden doğmak istiyorum. Keşkelerin ağzının ortasına bir tokat vurup önüme bakmak, gözlerimle duvarlara kazıdığım pencerelerden kaçmak istiyorum. Her şeyi o duvarların ardında bırakıp o pencereleri kapatmak istiyorum. Duvarın ardında bıraktıklarıma son bir defa bakmak, bıraktıklarıma onların bana yıllarca baktığı gibi bir kez bakmak istiyorum. Sonra o firari heyecanı ile kalabalığa karışmak, her şeyi yeniden aramak istiyorum. Aramak güzel şey Tezcan. Bulmak kötü. Bulmak demek aynı zamanda aradığını kaybetme ihtimali de demek. Ben arayayım ama bulmayayım Tezcan. Bulmak demek, o duvarların ardına tekrar düşüp aynı şeyleri yeniden yaşama ihtimali demek. Bazı şeyleri tekrar yaşamak, yaşamaktan başka her şeyi yaşama ihtimali de demek...

Selim Akgün