Bugün başıma gelen olayla başlayalım.. Yağmur yağıyordu, hani derler ya ahmak ıslattan
aynı öyle. Bir elimde çanta, diğer elimde şemsiye… Çift şeritli yolda yaya
geçidinden karşıya geçiyorum. Tek şeridi geçtim, diğer şeride yöneltim ki
belediye otobüsünü gördüm. İçimden dedim ki “bekle belediye otobüsleri yayalara
yol vermiyor” ama şoför bey nazikçe durdu bana işaret ederek buyurun dedi. Yolda
giderken hem gülümsüyorum hem de belediye şoförü bana yol verdi diye kendi
kendime konuşuyordum… Bu olayı neden mi anlattım. İnsanlar birbirlerine
nezaketlerini yitirdi. Hani okullarda öğretilen eski zamanlarda adab-ı muaşeret
dersleri vardı. Şimdi ne o dersler var ne de birbirimize olan saygımız. Saygı o
derslere mi bağlıydı? Kısmen.. Neden mi.. Öğrenmediğin bir şeyi nasıl
uygularsın. Aslında hayatımıza yön verecek çoğu kuralları es geçiyoruz.
Beklentisiz ya da günlük rutin hayatımız çoğumuza yetiyor. Birde birbirimize
tahammülümüz yok. İnsanlar kızgın, öfkeli.. İncir çekirdeğini doldurmayacak
meseleler yüzünden birbirlerini katlediyorlar. Hepimiz haberleri izliyoruz.
Biri miras için abisini vurur, diğeri gürültü var diye komşusuna ateş eder,
başkası kılıç kuşanıp dükkâna saldırır. Nerde nezaketimiz, saygımız,
hoşgörümüz. Konuşarak iletişim kurarak halledemeyiz mi sorunlarımızı. İlla
çözümü şiddet veya ölümü mü olmalı. Neden duygularımızı kontrol edemiyoruz.
Neden iletişim kuramıyoruz. Neden insanları anlamak için çaba sarf etmiyoruz. Birbirimize
sevgiyle bakmak çok mu zor. Nerde kaldı Yaratandan ötürü yaratılanı sevmek
sözü. Her zaman konuşuluyor “dünya çok kötü, dünya yaşanmaz hale geldi” diye.
Peki bu dünyayı bu hale getirenler kimler. Elimizi vicdanımıza koyarak
düşünmemiz lazım. Ne kadar yaşayacağımızı bilmiyoruz. Bu kısa zamanda mutlu,
huzurlu yaşamak varken, neden kendimize ve çevremize eziyet edelim. Kızgınlık
içinde, öfke içinde, küslük içinde yaşanan bir hayatın ne bize nede
sevdiklerimize faydası var. Bu hayat bizim… Yaşadığımız zamanın telafisi yok.
Rabbim herkesin zamanını iyi değerlendirip mutlu, huzurlu, hesap verilebilir
bir hayat yaşamasını nasıp eylesin. Amin.. Saygılarımla…….