0
Yorum
1
Beğeni
0,0
Puan
182
Okunma
Huzurun gölgesinde, bir mısralık tebessümlerin gamzesinde kıvrılıp yatsak, gönül yorgunluğumuz geçer mi hafız?
Bir karıncayı bile incitme derken, o dev işçiyi nasıl incittiğimizi anlayamadığımız insanlığımızın nahifliğini sorgulamaya başladığımız gün, çiçekler açacak kalplerimizin otağında...
Şehr’e bir gün bi film gelirse adı merhamet olsun. Zihinlerin en derin kuytularında saklı cümlelerin rengi gökyüzü olsun. Çiçekler bulut koksun, çocukların ellerini güneş öpsün, umudum var. Kirpiklerinde utangaçlığın sallandığı o sevilesi şeffaf bakışların saye’sine salıncak kurulsun.
