2
Yorum
2
Beğeni
0,0
Puan
491
Okunma
Yalnızlık bazen kırılan bir aynanın cam parçaları gibi eline ayağına batar insanın.
Eli ayağı kanayana sorarlar ve sararlar yaralarını. Ancak kimse aynanın kırılma sebebini merak etmez. Çünkü hep zahirdedir gözler, öze inmek akıllara gelmez, gönüllere düşmez.
Oysa mesele aynanın ta kendisidir.
Ve onu parçalayan yalnızlıktır…
Yalnızlık en çok karanlıkta kırar kalbin aynalarını. Ve en çok o zaman acıtır cam kırıkları.
Hiç kimse de sormaz aynaları, ve gönüldeki yaraları.
Zeynep Zuhal Kılınç
Cevap Yaz