Kayseri Lisesinden Biri Öldüğünde;
SEN BİZİMLE YAŞAYACAKSIN ASKER’İM!
78 kuşağının yiğit önderi, gözünü budaktan esirgemeyen devrimcisi Ali Asker Günel’i yitirdik… 45 yıllık bir aradan sonra 02/10/2022’de Ali Toprak’ın cenazesinde yeniden tanıştığım Hasan Sonbahar’ın Facebook paylaşımından aldım acı haberini... İçimden öyle bir koca parça kopup gitti ki, dilim tutuldu; elim kaleme ve telefona gitmez oldu…
1974’te Kayseri Lisesine başladığım ve başlar başlamaz 78 kuşağının devrimci etkinliğiyle, o inanılmaz büyük bir bağ oluşturan abi-kardeş ilişkileri ile tanışmıştım. Uzun ince boyu ve kıvırcık saçları ile tüm Kayseri Lisesi’nin sevdiği devrimci gençti. Kayseri Lisesinden biri öldüğünde; içimde koca bir orman ölüyor. Kuşlar, kaplumbağalar, ağaçkakanlar, tilkiler, ayılar, ağaçlar ölüyor.
Kayseri Lisesinden biri öldüğünde; kardeşlik ölüyor, dostluk, ağabeylik, çalışkanlık, samimiyet, güler yüz, devre arkadaşlığı, iyilik, insanlık, erdenlilik ölüyor.
Kayseri Liseli biri öldüğünde; yüreğimde bir yangın başlıyor, durdurulamaz. Ağustosta çam ormanı yangını… Öğrenciliğimiz ölüyor, gördüğümüz zulüm, hapislikler, çarşı izni kısıtlamaları, kesmeye kıyamadığımız ama hep kesilen saçlarımız, masum yüreklerimiz ölüyor.
Yaşadığımız zorluklar, harika hocalar, paylaşımlar, ranzalar, koğuşlar, kısımlar, postallar, tören elbiseleri, eğitim elbiseleri, çatışmalar ölüyor.
Bir Kayseri Liseli öldüğünde, gözlerimin feri, ortası kalbimin, ciğerlerimde nefes ölüyor.
Hele ölen kardeşimse, uykularım, sevinçlerim, arzularım, umutlarım ölüyor.
Bizler, Anadolu’nun çeşitli köşelerinden, yokluk içinde ama başarıyla, acı içinde ama gururla, hep bir yanı eksik geldik Kayseri Lisesine…
Hafta sonu simit yemeye paramızın olmadığı, veresiye bira içerek aşklarımızı konuştuğumuz, ülkeyi kurtardığımız, devrimler yaptığımız günleri birlikte geçirdik. Saçma sapan şeylerden hapis yattık. Bir sinema biletinin büyüsünde “Uçurtmayı Vurmasınlar” dedik, Narayama’da Türkü söyledik, Nazım söyledik ranzalarımızda, Kapital okurken yakalandık, hapse atıldık ve inadına hapse Erdal Öz sokup, darağacında üç fidan olduk…
Birbirimizi hep sevdik, hep kolladık arkamızı… Aramıza sızan FETÖ’cü alçaklara rağmen güzel günlere inandık.
Bir Kayseri Liseli öldüğünde, anılarım ölüyor, türkülerim susuyor Neşet Baba’nın mızrabında, gökyüzünde bulutlar, güneş, yıldızlar, ay küsüyor yaşadığına…
Bir Kayseri Liseli öldüğünde, hele de kardeşimizse, ölüyor en sevgi dolu yanım…
Ağlasam faydası yok, haykırsam çözüm değil, vurup döksem ne kalacak geriye…
Eksiliyorum, Kayseri Liseli öldüğünde…
Ülke olarak eksiliyoruz, bir Kayseri Liseli öldüğünde...
Ali Asker’i 2020’ lerde pandemi günlerinde Bursa’da konuk ettim. 2021 ve 2022’lerde iki kez Mersin’de konuğu oldum. Benim köyüm den yiğit bir yoldaşım ona ve çocuklarına uzun yıllar ev sahipliği etmiş. Öyle ki kızceleri Merve ve Gizem’in; Bahçeli’yi uzun yıllar kendi köyleri sandıklarını anlattı. Unutulmaz dostum arkadaş ve yoldaşım Asker’im benim…
En son Mersin TeCe de Koca bir günü ve gecenin geç saatlerine kadar geçen zamanı birlikte geçirdik. Eskileri andık; tek tek aradık o dönemden kalmış dostlarımızı, konuştuk, güldük…

Ah be ASKER’im… Nasıl da yavan olacak sensiz yaşam.
İyi ki çağırmışsın Mersin’e, İyi ki o unutulmaz saatler boyu süren vedalaşmayı yaşamışız. Sonraki telefonları sayma hiç…
Sen gidince içimden öyle bir parça kopup gitti ki, anlatamam Asker’im… Sözün gelişi işte, teselli işte… “Bizimle yaşayacaksın” diyoruz da, biliyorsun, geriye kalan yalnızca o güzel anılardır…
Bir şeyi daha biliyorsundur… Bu kardeşin de soluğu döndükçe, yaşadıkça, senin gibi boyun eğmez, devrimci görüşlerinden ödün vermez olacaktır…
Yıldızın hep üstümüzde kalsın sevgili Ali Asker’im…

28 Nisan 2023 Gürsel Özkan