0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
529
Okunma
Küskün...biraz daha içine çekilmiş denizin çocuklarıydık biz...ardımızda deniz kabukları... kumdan kaleler...Ne zaman sığlaştık o zaman kaybettik.Yerin ve göğün arasına anlık pozlar bıraktık.Medya ürünü sosyalleşmeler... Hayal ile gerçek...asıl ile gölge... arada kalan ruhlarınız, bir bebeğin yalancı emziğini ne kadar daha taşıyabilecek...bak şimdi laf dinlemiyor rüzgar...sular durulmuyor...ateş üzerine ağıtlar...Çekilen sular gibi...vermiyor yeşilini...madem ki ben yandım... sen yandın.
M...G...Küçürek Öyküler
