Konuşmayı, "karşısındaki yenmeye çalıştığı bir savaş" sanmak malesef toplumdaki kronik iletişim sorunlarından birisidir. Konuşmak kelimesi Türkçe işteşlik bildiren -ş ekine sahiptir. Konmak fiilinden türemiş olması ilk başta ilginç hatta anlaşılmaz gelebilir. Ancak biraz dikkat edince karşılıklı konumlanma anlamını içerdiği rahatlıkla fark edilecektir (konuşlanmak fiilinde olduğu gibi). Yani konuşmak için insanın karşısında birinin olması gerekir ve bir konum alarak ona göre davranmayı içerir. Muhatap kişi sadece dinliyor olsa bile yine de orada olmak zorundadır. Konuşmak tek başına gerçekleştirilen bir davranış değildir. O kadar ki kendi kendine konuşmak için bile aslında karşısında düşsel / imgesel bir kişiye ihtiyaç duyulur. Bu nedenledir ki karşısındaki kişiyi susturma, azarlama, onu konuşamaz hale getirme (bozma) gibi uğraşlar aslında bu fiilin mantığına aykırıdır ve çelişki barındırır çünkü o da diğerini dinlemez hale gelecektir (çeşitli nedenlerle en fazla dinliyor gibi yapabilir). Dolayısıyla muhatabı susturmaya, rezil etmeye çalışmak aslında konuşmanın ne demek olduğunun bile bilinmediğini gösterir.