İnsan: cüce tanrısı koca dünyanın, yahut yüce tanrısı cüce dünyaların.

Şehir: derekap hayaletlerin mahşeri, içindekilerden alan kıymetini, irin sızdıran dışına içindekilerden.

Yol : Sırattan akis, hiç bitmeyen ve maşuk taraflarına gitmeyen, oralarda bulunmayan.

Hayat : Yaşanılmayan, sanrılar yumağı.

Kapı : Hiç açılmayan, yahut çalınması bilinmeyen.

Şair : İşlenmemiş suçların günhakarı, içilmemiş şarabın sermesti, krematoryum kapıcısı.

Kalem : Çilekeş ve yorgun silahı isyan savaşçılarının, klavyenin atası.

Kağıt : Savaş meydanı.

Kudüs : Alın yazısı.

İstanbul : İhtiyar bekçisi aziz hatıraların.

Acı : Ötelilerin eğlencesi.

Çay : Şair aksesuarı, hakkı verilmeyen ve sarhoş etmeyen şarap.

Göz : İyi yüzücüleri aciz bırakan, uçsuz bucaksız ve kıyısız okyanus, içinde boğunulan.

Sevgili : Hayal.

Akıl : Zorlanınca patlayan.

Kalp : İki parmak arası semazen.

Gece : İlham kurcalayıcılarının ışık gördükleri vakit.

Dağ: Peygamberlerin mirası esrar çilehanesi, ince ince bir sırrı anlatan, şairin : " Erenlerin hepsin gördüm bir dağ içinde " dediği.

Şiir : Pişince yaşanan.

Eylem : Artık bir kız ismi.

Doğu : Güneşin doğduğu taraf.

Batı : Güneşin battığı yön.

Gözyaşı : Duyulmayan çağlayanların imbikten geçirilmiş kalıntıları.

Aşk : Bir elif miktarı Âh.