OKUNASI
GÜZEL BİR HİKAYE

Tolstoy’un “ İnsan ne ile yaşar “ kitabından bir hikaye


Hayırlı sabahlar Pahom’un hazin ve ibretlik öyküsü yer alır.

Sıradan kendi halinde bir çiftçi olan Pahom , daha zengin bir hayatın hayalini kurmaktadır.

Uzak bir yerlerde, cömert bir reisin karşılıksız toprak verdiğini duyunca, daha çok toprak elde etmek için reise gidip talebini iletir.

Gerçekten de Reis herkese istediği kadar toprak veren cömert biridir.

Pahom’a :

--“Sabah güneşin doğuşundan batışına kadar katettiğin bütün yerler senin fakat güneş batmadan yeniden başladığın yere dönmen lazım.” der.

-- “Yoksa bütün hakkını kaybedersin.”

Pahom güneşin doğuşuyla beraber başlar yürümeye...

Tarlalar, bağlar, bahçeler geçer...

Tam geri dönecekken gördüğü sulak bir araziyi es geçemez...

Şu bağ, bu bahçe derken bakar ki güneşin batmasına az kalmış...

Koşar, koşar...
ama kesilir takâti.

Halsiz adımlarla yürümeye devam ederken, Pahom’ ’un burnundan kanlar damlamaya başlar.

Tam başladığı noktaya yaklaşmışken, bir an yığılır yere ve bir daha kalkamaz…

Reis olanları izlemektedir.

Çok kereler şahit olduğu olay yeniden vuku bulmuştur...

Adamlarına bir mezar kazdırır...

Pahom’u bu mezara gömerler...

Reis Pahom ‘ un mezarının başında durur şöyle der:

- “Bir insana işte bu kadar toprak yeter!”



MÜTEMADİYEN
BİRİKTİRMEK İSTİYORUZ

Yiyemeyeceğimiz,
kadar erzak...
Giyemeyeceğimiz, kadar kıyafet...
Kullanamayacağım
kadar eşya...

Oturamayacağımız, kadar ev…

Gözlerimiz, midelerimizden...

Arzularımız, ihtiyaçlarımızdan
daha büyük…


Ve insan ;

Yaşlandıkça besler, gençleştirir arzularını...

Biriktirdikçe hayata olan bağlarını artırır...

Öyle bağlanır ki hayata, bir gün bu diyardan göçüp gideceği fikri zamanla yitip gider aklından…

Tüketmeye de çok meraklıdır insan...

Biriktirdiği paranın, eşyanın, malın-mülkün yanında zaman tüketir, söz tüketir…

Benlik biriktirirken, benliğini tüketir…


Gören bir gözü,

Tutan bir eli,

Yürüyen bir ayağı,

Satın alamayacak ve kaybedince tekrar sahip olamayacak kadar aslında FAKİRİZ hepimiz.



NEYE YARAR
İNSAN

DÜNYALARI
KAZANIPTA

RUHUNU
KAYBETTİYSE


Shakespeare

Alıntı