1
Yorum
6
Beğeni
0,0
Puan
535
Okunma
bütün kelimelerin içini boşaltıyordu kalemi
seviyorum derken sevmeyi
ölüyorum derken ölmeyi
her şeyin sonu geldiğinde hatırlatıyordu
baştan yapılan yanlışı
su gibiydi o
su gibi akışına bıraktırıyordu gözleri
hiç belli olmazdı nereye kadar sürükleyeceği
öyle de oldu..
kirpikleri sazlıktı
göz bebeği ada
bir gece sazlığı aralarken kuşlar havalandı
aşkı uyandırmak gibiydi derin uykusundan
bakışları cezbediyordu kaç vakit
ve karar verdim o anda
açılayım o vakit
şiir diliyle yazılmış bir kağıt
katlama sanatıyla gemiye dönüştü
kalemi kürek niyetine kullandım
ve o ada göründü
artık kalbine inebilirdim söz merdiveniyle
nasılsa verilmiş
tutulacaktı sonunda
kaç basamak saymadım ama indim nihayet kalbine
...
Şiirin sahibi
Cevap Yaz