Hayatımda açtığım bir pencerem olsa ve o pencereden mütemadiyen tahayüllere dalsam o mavileri, enginleri ne hoş olurdu ve oluyorda. Günler ne çabuk, hazan vuran yapraklar misali savruluyor fırtınaya tutulmuşcasına. Bir bir daha iki imiş ya Maviden Umudu çıkarsam nen kalır sanıyorsun? Bir yanda kor var içimde bir yanda Mavi umutlarım yanıbaşımda.Öyle sevdalı, öyle tukulu ve öyle arzulu...Aldığım nefes kadar u/mutluyum maviyle verdiğim nefesler kadar huzurluyum maviyle.

Mavi ve Umut iki sihirli kelime birisi diğeriyle daha manalı, öbürü daha bir edalı.Mavilerimizi çabuk tüketiyoruz. Nedense kaybettikçe ardından ağlıyoruz hep.Ne Mavinin içindeyiz ne de Mavi bizim içimizde,araf denen bir yer ki ne ileride ne de berisindeyiz hayatın.Mavinin adı sanki içimizde malihülya gibi bir teselli derinlerde bir yerde… Ne kadar anlatsan cümleler yitik, kelimeler öksüz manalar kifayetsiz onu.

Parça parça olsada MaviUmutlarım benim, kırılsa da camdan kanatlarım. Ben tekrar Umudun Mavi kanatlarıyla semaya aşkla yelken açarım. Bin parça olsa yine de Umudum var Mavilerden engin.

Bir ses olmalı ;beni çağıran Maviyi duyuran Maviye doyuran bir ses. Ulvi bir nefes. İçimi titreten bir heves sanırsın haykırsam ama öyle değil. Ötelerden çağıran ve ötelerin ötesine açılan kapıları aralayan bir nefes.Ey benim Mavi sevdam ne kadar anlatsam o kadar yoruluyor yüreğim.Gel gel de sende yorulayım; seninle dinleneyim ne olur!

Ne çok tonu var şu Mavinin aşk gibi sarmaşık gibi sarmış sarmalamış her yanımızı… Yürekli ve cesursan kim yıldırır kim yolundan kor seni. Yürüdükçe yorulmadığım MaviUmutlarım var ya.

Şu fani dünyada herşey bir avuç Mavi içinmiş; birazı gökyüzünden saklı, azıcığı denizde gizli ve en çoğu kendimizde, yüreğimizde bilindik yerde değil mi? Mavi içeride ta en derinlerde bir yerde...

Maviye dair bir Umut varsa içinde hala, yaşıyorsun demektir... Sen onunla yaşamasanda ;o senin(içinde)le yaşıyor ya.


İyi ki Mavi var ya…