Daha böyle bir yaşta böyle bir yükün altında olmak incitiyordu neyse ki yaşam üçgeni yapabilmiştim. Her zaman, kendime şunu sordum acaba bende mi sıkıntı vardı yoksa yaşadığım yıllarda mı? daha eski zamanlarda olsaydım mutlu, huzurlu, İlgili, olabilir miydim? cevabım hala net değil. Sıkılmak istiyordum çünkü sıkılmak için ilgi duymak gerekirdi, dertliydim ama dertli gibi görünmek, dertlerimden bir ilgi egosu oluşturmak istemiyordum. Bu yüzden ne ergen gibi olmak istedim ne de büyük bir insan gibi. Zaten olmak istememeye çalıştığım için böyle göründüm. İnsanlardan soğumuştum ilgisizdim, huzursuzdum, kaygılıydım, ve niceleri belki düşünmezsem unutabilirdim ama olmuyordu. Dışarı cehennemde içerisi rahat bir cehennemdi bu yüzden dışarı çıkmıyordum. Çıkmaya karar verdim yürüyordum yürümekte olduğum yolamı bilmiyordum alttan arabaların geçtiği bir üst geçitte yürüyordum sessizde,karanlıktı arkamda biri vardı.Ayak seslerini duyuyordum hissetmiştim elinde bir bıçak olduğunu arkama bakmıyordum kaybedecek bir şeyimin olmadığından mıydı ilgisizliğimden miydi üşengeçliğimden miydi yoksa gururumdan mıydı bilmiyorum neyse ki bir şey olmadı yanılmıştım normal bir adamdı sanki düşünmemeye çalıştığım düşüncelerim gibiydi. Birilerine hitap etmek istiyordum ama olmuyordu bir topluma veya birkaç kişiye bilmek istemiyordum bilindiklerimi bilmek istiyordum sadece .