Neredesin..?


Kimdesin..? Kiminlesin..? Zira bitiyor bende süsleniş. Gündüz gözüyle gel artık. Sana yazdığım şiirlerin arasına naftalin koydum. Naftalin şiirin mor ve kilitli olmasını sağlıyor. Sana şiir yazmayı bıraktım. Bunlar, içi hüzünle doldurulmuş kalbimin belki son kelimeleri. Yalnızlığı kenara çektim. Yoruldum zira...

Zamanla her şey düzelir
Bitek vuslatı isteyen gönlümün yâd ettiği eski günler bozulur hafızamda. Unutabilirim bir gün yaşanmışlıkları.

Seni beklerken kaç kere söndürmeli sarı ışıkları? Gecenin koynunda sadece gece var. Gündüzler dört nala... Çiçekleri üzmüyoum artık. Sularını vakitlice veriyorum. İşten çıkınca karanlığa kalmadan evin yolun tutuyorum. Seni her gün biraz daha çok düşünüyorum. Neredesin? Ne yaparsın? Sever misin göğü? Sever misin kuşları?

Beklemek seni bir narin çiçeği büyütmek gibi.
Sana seslenmek için susturmak zorundayım geri kalan her şeyi.

Bana yolumu gösteren ağaçları...
Ve kuşların seslerini bile...


Unutmak mı seni beklemeyi? Bunu hiç düşünmedim. Düzensiz kalp atışları yüzünden penceredeki manzarayı bile es geçiyorum. Bilfiil oyalıyorum kendimi gündelik işlerle.

Denizin kıyısındayım.
Seni beklemenin süresini ver bana. Öldüğüm günün ertesi, seni nasıl bir cüretle beklediğimi anlayacaksın.


Hissediyorum
Çok az kaldı.





Mahvash / Munise Senem UÇAR