Hiç kendi kendinizin kim olduğunu merak ettiğiniz oluyor mu? Eminim oluyordur. Sizce siz bir elmas olarak mı doğdunuz,kömür olarak mı? Çamura batsanız da yine parlar mısınız? Yoksa ne yaparsanız yapın sadece kömür müsünüzdür? Ben kendimi kömür olarak görüyorum.Belki çıkıntılarımı törpüler,bir şeye benzerim.Ama asla elmas olamam.Ne olarak doğduysam o olarak ölecekmişim gibi bir yanılgıya hapsoldum. Geçmişim mi beni ben yapar,geleceğimi inşa etmek mi benliğimin tohumlarını ekmek olur? Gelecekte ancak olmak istediğim olabilirim,yine asıl ben değilimdir olan.Bir diğer bakış açısı da geleceğin de bir zaman sonra geçmiş olacağı,ve benliğin geçmiş ve gelecek arasında parçalanıp durduğudur.Yarın,ertesi günün dünü olacaktır.Bu açıdan bakınca her şey daha düzeltilebilir gelse de,temeldeki çürüğü düzeltemezmişim gibi hissederim. Temeldeki o çürük kokum geçmeyecek,elmasların içinde çakma olduğum çok belli olacak,ve ne kömür torbasına ne de bir yüzük kutusuna ait olabileceğim.

Geçmişime dönüp baktığımda gördüğüm çoğu şeyin yanında görmediğim birçok şey de olduğunu biliyorum. Geçmişten kastım 10 seneler 20 seneler değil.Dün bile benim geçmişimdir,1 saat öncesi bile. Geçmişin adı çocukluk mudur? Gençlik midir? Yaşlanınca mı artık gecikmiş oluruz? Yoksa her geçen an bir kayıp mıdır,her an bir şeylere geç mi kalmışızdır? Bu ve bunun gibi birçok sorunun kuyusuna düştüğümde,nefes alamıyor gibi hissederim. Öğretmenim başımda doğru cevabı beklememi söylüyor,tüm sınıfın gözleri üzerimdeymiş gibi hissederim.Nefesim daralır,telaşlanırım.Ama dışardan görseniz beni,buzumdur. Donuktur bakışlarım,dudaklarım yüzüme çakılmış gibidir. Ağlamak isterken ağlayamam,bağırmak isterken sessizimdir.Tezatların oluşturduğu o boşlukta sallanır dururum.

Yazımın başında sorduğum soruya dönüp tekrar baktığımda bir soru daha beliriyor aklımda.Doğduğumuzda belli midir ne olduğumuz,kim olduğumuz? Deneyimler mi bizi şekillendirir? Oyun hamurunu aldığımızda sadece oyun hamurudur.Ona şekil verdiğimizde ise oyun hamurundan bir köpek,oyun hamurundan bir eşya olur.Şimdi asıl soru,elimizdeki şekil artık bir köpek midir? Yoksa o hala bir oyun hamuru mudur? Şeklimizin ne olduğu değil de maddemizin ne olduğu önemlidir sanki..bilemedim.