Aslında paylaşacağım çok bilindik bir hikâye. Buna rağmen bir kez de hikâyeyi benim kalemimden okuyun istedim.

Abdurrahman Şeref Bey, Galatasaray Lisesi’nde müdürlük yapmaktadır. Bir gün Sultan Abdülhamit’in emrindeki bir paşanın oğluna tüm öğrencilerin içinde ‘Adam ol! Baban gibi eşek olma’’ diye bağırır.

Yediği azara içerleyip çok üzülen çocuk, babasını görür görmez durumu ona iletir. Babası çocuğu dinleyince bu hâli kabullenemez ve iyiden iyiye öfkelenir. ‘O daha benim kim olduğumu bilmiyor. Ben padişahın emrinde koskoca bir paşayım. Bir yarın olsun da gidip hem kim olduğumu ona öğreteyim hem de bu durumun hesabını ondan sorayım’ der.

Ertesi gün sabahleyin öfkeli babanın ilk işi okula gidip öğretmeni bulmak olur. Öğretmeni görür görmez ‘Siz kim oluyorsunuz da bana eşek diyorsunuz? Hoca! Ben bugüne bugün bir paşayım’ der.

Abdurrahman Şeref Bey, hemen durumu anlar ve ‘Kusuruma bakmayın da ben sizi kesinlikle tanımıyorum. Sizinle daha önce hiç karşılaşmadım. Ben size ne zaman eşek demiş olabilirim?’ der.

Bunu üzerine Paşa, dün okulda oğluna tüm öğrencilerin içinde ‘Adam ol, baban gibi eşek olma’ dediğini söyler. Bunun hesabını vermesini ister.

Abdurrahman Bey çok zeki biridir. Hemen durumu toparlar. Öncelikle ‘Haklısınız efendim, dün oğlunuza çok kızdım, herkesin içinde uyardım. Çünkü oğlunuz derslerine hiç çalışmıyordu. Sizi örnek almasını istedim’ der. Ardından da vurguları yerli yerinde yaparak, oğlunuza ‘Adam ol baban gibi! Eşek olma!’ diye söyledim. ‘Durum bundan ibarettir efendim’ der.

Paşa, Abdurrahman Bey’den bu sözleri işitince pek memnun olur. Özürlerini ilettikten sonra tekrar tekrar teşekkür eder ve orayı hemen ter eder.

Kalın sağlıcakla.

Seğmenoğlu