S U S M A K


İnsan;
hep BİLMEDİĞİNDEN değil ya,

Bazen de “BİLDİĞİNDEN” susar…

Edep bilir, susar.
Sabır bilir, susar.
Saygı bilir, susar.
Sevgi bilir, susar.

Bazen de anlayanı olmadığını bilir, susar.

Kimse sandığı kadar dayanıklı değildir.

Herkes bir gün incitilir.



Suskunluk,
zarif bir isyandır...

Kelimeleri zayi etmeme
Duymak istenilmeyen kelimelerin önüne
çekilmiş bir bariyer gibi,

Sözcükleri durdurma biçimidir...

Suskunluk kırılmış bir insanın, kırmamak için verdiği gayrettir…

Suskunluk konuşarak hallolmayan her şeyin üzerine vurulmuş bir mühür,

İnsan kalma mücadelesidir...

Ağırdır ağrılıdır,
sabıra sabır doğurtur,
İçte çok şeyi yıkar soğutur...

Ama karşındaki insanları yıkmamak için de
Sessizce yıkılmaya razı bir duruş biçimidir...

Ve suskunluk,
Her kişinin değil,
Gerçekten kırılmak nedir bilenlerin harcıdır…

Hayırlı sabahlar