Bugünlerde bir korku filminde yaşıyor gibiyim.
Önce bı sarsıntı korkuttu, izleyip ağlamanın fayda vermeyeceğini bildiğimden duaya sığındım,
Sonra çıktığım yolun zorluğunu farkettim,
En yakınındaki insanın konuşamadığını yürüyemedigini gördüm korkuyordu elimden yine hiçbir şey gelmedi, yine duaya sığındım.
Sonra sevdiğim insanı bı daha göremeyecegimi farkettim yine birşey gelmedi elimden duaya sığındım,
En son neyi farkettim?
Sonra şükrü farkettim rabbim dedim elhamdülillah bundan önce yaşatığın güzel günler için şükür dedim, sonra tövbeyi farkettim tövbeyle duaya sığındım,
Ve en güzel şey olanı farkettim ki Rabbim sevmediği kulunun sesini duymamak icin ona dert vermezmiş ve sevindim kavuştum dedim ağladım verdiği imtihanada şükür verdiğin duayada şükür dedim
Ne de güzelsin rabbim ...

Zine-G.