Hasarlı bir kalbin gerekli gereksiz konuşmaları
...

Kızgın değilim.

Üç buçuk gün kadar yetiştiği yerden kırıldı hayat… Unutmak ve yaşamak kabiliyeti olanlar çok şanslı. Tanrının gözleri her yerde…
Çünkü tanrı bilir suskunluğu. Kalbim ölümü giydirmeyi seviyor. Ölüm en çok soğuk ve de biz bize…


Kendimi kendimde buluyorum. Askıya alma zamanıdır kurduğunu diyor iç sesim. Ya da kurma kafanda hiçbir şeyi. Bırak öylece kalsın her şey. Var olmaktan korkuyor birileri diyor.

…


Peki
Benim bir kalbe kırgınca davet edilişimi hangi öğreti açıklayabilir? Açıklayamaz. Ancak sorgulayabilirim o saydam kelimenin devamlılığını.
O kelime belki de yeryüzünde hiç konuşulmadı. Konuşulamayan gerçeklerimiz var bizim.
Yağmur sonrası yükselen tiz bir çığlık gibi…


Düşünsenize insanın dünyada kalıcı olmak isteğini... Çabaladığını… Ve bunun için yeterince çirkinleştiğini…




“ Yorgunluk… ”


Yorgunluğu tasvir edenler ne çabuk vazgeçti bundan. Mavi kıskacında büyükçe bir ark görüyorum. Koşuyorum mavi kıskacında. Hayat bir serüven olmalıydı diyorum çocukluğun zamanında. Ve biz çocukluğu gönlümüzce yaşamalıydık.




“ Hayat… “


Boz bulanık diyorlar şimdi hayat için. Onu sayfalar dolusu anlatmak ve zaman zaman çaresizce taşlamak hiç bana göre değil. Hayat kıvrımlarıyla güzeldir. Kabuslar birbirine benzer.



Kalbim artık çarpmayınca değiştirmeye karar verdim zamanı ve zamana karşı savunmasızlığımı, şairliğimi ve nefessiz kalışımı. Kalbim son kez bağışlanmayı seçtiğinde ona gök kubbeyi getirdim. Ayaklarımın altında seriliydi dünya. Kalktım ve yürüdüm yeniden.



Bazı bazı söylemek istediklerimi yutuyorum. Ey benden önce var olanlar ve benden sonra ölecekler; hislerimi kaybettim sizin saptamalarınızda. Söz konusu bağlamda hiçbir yenilik tanrısal değildir.

Bir gün yeni ayakkabılarla sokağa çıkıyorum. Sokak benzersiz şekilde güzel görünüyor. Bir ağaca rastlıyorum. Çarpıcı görüntüsünün altında uyuyan yaşlı bir adamı andırıyor ağaç. İçimde her şey yeni. Her yerde seslerin karmaşası ve suskunluğun suskunluğu.



Bütün kelimeler tanrılar ve onlar için...









25.2.23
Mahvash / Munise Senem UÇAR