Oysa hiçbir şeyi saklama. Hiçbir şeyi içinde yaşama. Canını canımla yakma! Diyor annem.

Haklı.
…


Süslü kenarlı hüzün bu kez başka kanatlarda hayat buldu. Kuş dedim. Kuş ne güzeldir gökte uçarken. Beni içine alsın kuş evi.



Ona her seslenişin bir adı vardı. Ne vakit seslensem biterdi mazide incinen. Sevdiği insanı uzuvlarından tanırdı insan. Bilir misiniz? Kuşların da uzuvları vardır.


Bugün kuş diye seslendim ona. Sevgili kuş belimi bükenleri en iyi sen biliyorsun. Toprak ne zaman doyacak? Belki de hiç doymayacak. Sisler içinde karşılıyorum geceyi. Gecenin suçu değil şiir. Kalbime vuran ateş alevleniyor. Yüzüm onun yüzüyle kavgalı. Yüzüm tek başına. Kuşlar çekiyor yaşamın ipini.


Ona sarılmak istiyorum kuş. Anlatmak istiyorum ona kırılgan hayatların hikâyesini. Sandıkta çiçek büyütüyor genç kızlığım. Kırmızı harflerle yazılmış, hasretle yazılmış babamın mektubunu buluyorum oracıkta. Gözlerim doluyor.


Hikâye bir pencere kanadıyla açıyor kapılarını dileyene. Hikâye kuşa benziyor. Kuş, kuşu öper mi?


Belki…

Sandaldakiler bekleyen...
Sandaldakiler yorgun, vurgun ve yolcu...




Cinayet mahallindeyim sanki. Çocuk düşlerini yerle bir eden bozguncuları arıyorum. Ne vardı göğe kat çıkacak? Ne vardı çocukların kalbindeki müziği susturacak? Ayyuka çıkarttığınız acıların haddi hesabı yok.


Sesime ses verin çocuklar. Sesime ses verin kuşlar. Ağlayarak söylüyorum ki; bizi acıya ulaştıran ümitsizlik ve çaresizliktir.


Gitmek istiyorum. Ardımda bırakarak dokuzuncu günü… Baharda güler mavi açacak. Ve ben elimde babamın mektubuyla karşılayacağım yarınları. İlk defa tutumlu olacağım acıları konuşmak konusunda. Mektubun kırmızı harflerinden güç bularak güneş gibi parlayacağım ve sedir ağaçlarını sulayacağım içimde. Yarınlar yarın diyeceğim yeniden. Kuşu özgürce ve acısız seveceğim.

Ve ansızın kuş, kuşu öpecek.


...



Sana da bahsetmeyeceğim kalbimden kuş
Ekonomiden bahsedeceğim
Şemsiyelerin maliyetinin çok aşağısında satıldığını söyleyeceğim
Şemsiyeler niye ki diyeceksin
Şemsiyeler bizden diyeceğim
En çok karanlıkta
Kararsız karanlıkta şemsiyeler bizden...
O sırada kahverengi gözlerin yabancılaşacak
Bakışlarınla yetineceğim
Toy değilim. Anla.

Seninle rüzgarlı bir gecede küçük saatin orada kaybolacağız
Ve öyle ümit ediyorum ki el sallayacağım ardından
Giderken sen
Hikayemiz biterken

Mutlu yarınlar... Hayır hayır, bu şiir bir gökyüzü
Yarınlar, yarın.
Böylesi daha gerçek.

Pencereler evreninde boy verdim
Seni buldum
Veyahut sen buldun beni
Yağmur sonrası hasar tespiti yapacağım
Gecenin dizleri ağrıyacak
Karanlığın üzerini örteceğim sesinle
Sesime ses ver kuş

Kaybolmaya alışık ruhum yalnızlığın bir girdap olduğunun farkında
Ne fark eder

Katlara bak
Biz insanlar seviyoruz incitmeyi
Tahrip ediyoruz.


Yarınlar yarın...
Klarnette çalıyor yarının ezgisi
Cennetini bulmuş olmalı kalbim.






14.2.23
Mahvash / Munise Senem UÇAR