Dün yarım saatlik bir video izledik. Afrika’da ki yetim gençlere, çocuklara soruyorlar büyüyünce ne olmak istiyorsunuz diye, gençlerin çoğu Kuran öğretmeni, alim olmak istediklerini söylüyorlar. Kuran öğreterek ahiretlerini kazanmanın azmindeler.. Çocuklar ise anne- baba, kimleri bisiklet, kimileri güzel bir ev istiyorlar.
Bizdeki gençlerde her şey var. Hiçbir şeyimiz yok diye isyan ediyorlar. Yetimlerin yiyecek bir lokma ekmekleri yok, yatacak yerleri yok. Ama ahiretlerini düşünüyorlar. Birler düşünmeyi unuttuk, unutturduk. Amaçlarımız belirsiz. Ne yapması, nasıl yaşaması gerektiğini bilenler çok az. Çoğunluk iblisin tuzağında kıvrandığının farkında bile değil.. Çoğunun derdi uçkur, boğaz, eğlence, bunlar içinde para para helal, haram önemli değil. Çok para peşindeyiz. Bankaya atıp faizle istediğimiz yapmanın peşindeyiz. Düşünmek yok peki faiz nereden geliyor. Kaynak nereden.. Kaynak masum, mazlum insanların alın teriyle kazandıkları paraları, içki, kumar, hile ile ellerinden almak. Nereye kadar şimdi işler değişiyor. Aslında zengin olanlar fakirlik çekiyor. Fakir olanlar zengin gibi yaşıyor. Hep gelecekten yemenin bir bedeli var. Hep birlikte ödeyeceğiz. Ne ektikse onları biçeceğiz.
Bizim çocuklar hazırcı yetişiyorlar. Aslında onların durumu köy çocuklarından daha kötü! Köyde yetişen çocuklar mücadeleyi, çalışmayı, kendi işini kendi yapması gerektiğini öğreniyor. Hazırcılar ne yapacak gelecekte.. Köyden gelenlerin emrinde çalışacaklar Bu hep böyle oldu olacak. Çünkü çalışan, mücadele eden hep kazanır.. Gelecek fakir ülkelerin, fakirlerinin, köylülerinin olacak..