1
Yorum
3
Beğeni
0,0
Puan
414
Okunma
sabrımın sınırını aradın ufukta
gittin
gittin
gittikçe daha da gittin
başladığın yere dönünce anladın değil mi
sınırsız olduğunu
sinirlerin bozulmuştur muhtemelen
taş olsa çatlardı falan
ama yanılıyorsun işte
bir şeyin sonu başladığı yerde bitiyorsa hiç ilerlememişsin demektir
gördüğün serap
zaman göreceledir
nasıl ki başlangıcı olan ile evveli olmayan sonsuzluk bir değilse düzlemde
bu da böyle
gerçi saat 4 e geliyor
muhtemel uykun da peşinden
taksitle anlatmak mı
boş verelim doluya peşinen
...
bazı şeylerin öncelik sonralık ilişkisini kuramıyorum kendi arasında
ne haliniz varsa görün de diyemiyorum
olası bir depremde kurtarılacak ilk şey gibi hep
kendimden yana oluyorum
...
uzatmayalım
yatalım
Şiirin sahibi
Cevap Yaz